പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
അശ്വമേധിക പര്വ
അശ്വമേധിക പര്വ
അധ്യായ 34
സാര
കൃഷ്ണനു അര്ജുനനിഗെ ബ്രാഹ്മണ ദംപതിഗള സംവാദവന്നു മുംദുവരെസി ഹേളിദുദു (1-12).
14034001 ബ്രാഹ്മണ്യുവാച।
14034001a നേദമല്പാത്മനാ ശക്യം വേദിതും നാകൃതാത്മനാ।
14034001c ബഹു ചാല്പം ച സംക്ഷിപ്തം വിപ്ലുതം ച മതം മമ।।
ബ്രാഹ്മണിയു ഹേളിദളു: “ജിതേംദ്രിയളല്ലദ അല്പാത്മളാദ നാനു ഇദന്നു തിളിയലു ശക്യളാഗില്ല. നീനു സംക്ഷിപ്തവാഗി സ്വല്പവന്നേ ഹേളിരുവുദരിംദ അദു നന്നല്ലി ഗൊംദലവന്നുംടുമാഡിദെയെംദു നനഗന്നിസുത്തദെ.
14034002a ഉപായം തു മമ ബ്രൂഹി യേനൈഷാ ലഭ്യതേ മതിഃ।
14034002c തന്മന്യേ കാരണതമം യത ഏഷാ പ്രവര്തതേ।।
നാനൂ കൂഡ അദേ മതിയന്നു പഡെയലു ഏനാദരൂ ഉപായവിദ്ദരെ അദന്നു ഹേളു. ആ ഉപായവന്നു നിന്നിംദലേ തിളിയബല്ലെ എംബ വിശ്വാസവു നനഗിദെ.”
14034003 ബ്രാഹ്മണ ഉവാച।
14034003a അരണീം ബ്രാഹ്മണീം വിദ്ധി ഗുരുരസ്യോത്തരാരണിഃ।
14034003c തപഃശ്രുതേഽഭിമഥ്നീതോ ജ്ഞാനാഗ്നിര്ജായതേ തതഃ।।
ബ്രാഹ്മണനു ഹേളിദനു: “ബുദ്ധിയു ഒംദു അരണിയെംദൂ ഗുരുവു ഇന്നൊംദു അരണിയെംദൂ തിളിദുകോ. ഇവെരഡന്നൂ തപസ്സു, വേദശ്രവണഗള മൂലക മഥിസിദാഗ ജ്ഞാനവെംബ അഗ്നിയു ഹുട്ടുത്തദെ.”
14034004 ബ്രാഹ്മണ്യുവാച।
14034004a യദിദം ബ്രഹ്മണോ ലിംഗം ക്ഷേത്രജ്ഞമിതി സംജ്ഞിതമ്।
14034004c ഗ്രഹീതും യേന തച്ചക്യം ലക്ഷണം തസ്യ തത്ക്വ നു।।
ബ്രാഹ്മണിയു ഹേളിദളു: “ബ്രഹ്മന ലക്ഷണഗളന്നു ഹൊംദിരുവ മത്തു ക്ഷേത്രജ്ഞനെംദു കരെയല്പഡുവ അദന്നു ഗുരുതിസലു അദര ലക്ഷണഗളേനു എന്നുവുദന്നു ഹേളു.”
14034005 ബ്രാഹ്മണ ഉവാച।
14034005a അലിംഗോ നിര്ഗുണശ്ചൈവ കാരണം നാസ്യ വിദ്യതേ।
14034005c ഉപായമേവ വക്ഷ്യാമി യേന ഗൃഹ്യേത വാ ന വാ।।
ബ്രാഹ്മണനു ഹേളിദനു: “ലക്ഷണഗളില്ലദ നിര്ഗുണവാദ ഇദര കാരണഗളേനു തിളിദില്ല. യാവ ഉപായദിംദ അദന്നു ഗ്രഹിസികൊള്ളബഹുദു അഥവാ ഗ്രഹിസദേ ഇരബഹുദു എന്നുവുദന്നു ഹേളുത്തേനെ.
14034006a സമ്യഗപ്യുപദിഷ്ടശ്ച ഭ്രമരൈരിവ ലക്ഷ്യതേ।
14034006c കര്മബുദ്ധിരബുദ്ധിത്വാജ്ഞാനലിംഗൈരിവാശ്രിതമ്।।
എഷ്ടേ ഉപദേശഗളന്നു ഹേളിദരൂ ദുംബിയു വാസനെയിംദ പുഷ്പരസവന്നു ഗുരുതിസുവംതെ കേവല സംസ്കാരദിംദലേ ബ്രഹ്മന സ്വരൂപവന്നു തിളിദുകൊള്ളബഹുദു1. കര്മബുദ്ധിയു അബുദ്ധിയു. അദര മൂലക നോഡിദരെ ബ്രഹ്മക്കെ ലക്ഷണഗളിവെയെംദു തോരുത്തദെ.
14034007a ഇദം കാര്യമിദം നേതി ന മോക്ഷേഷൂപദിശ്യതേ।
14034007c പശ്യതഃ ശൃണ്വതോ ബുദ്ധിരാത്മനോ യേഷു ജായതേ।।
മോക്ഷക്കെ ഇദന്നു മാഡബേകു ഇദന്നു മാഡബാരദു എംദു ഹേളുവുദില്ല. നോഡുവ മത്തു കേളുവ ബുദ്ധിയു ആത്മനിംദലേ ഹുട്ടിരുത്തദെ.
14034008a യാവംത ഇഹ ശക്യേരംസ്താവതോഽംശാന്പ്രകല്പയേത്।
14034008c വ്യക്താനവ്യക്തരൂപാംശ്ച ശതശോഽഥ സഹസ്രശഃ।।
വ്യക്ത മത്തു അവ്യക്ത രൂപഗളല്ലി എഷ്ടു സാധ്യവാഗുത്തദെയോ അഷ്ടു സംഖ്യെഗളല്ലി നൂരാരു സാവിര അംശഗളല്ലി ബ്രഹ്മനന്നേ ഭാവിസബേകു.
14034009a സര്വാന്നാനാത്വയുക്താംശ്ച സര്വാന്പ്രത്യക്ഷഹേതുകാന്।
14034009c യതഃ പരം ന വിദ്യേത തതോഽഭ്യാസേ ഭവിഷ്യതി।।
നാനാപ്രകാരഗളല്ലിരുവ എല്ലദരല്ലിയൂ മത്തു പ്രത്യക്ഷപ്രമാണദ എല്ലവൂ ബ്രഹ്മഭാവവെംദൂ തിളിയബേകു. ഇദു അഭ്യാസദിംദ സിദ്ധിയാഗുത്തദെ.””
14034010 വാസുദേവ ഉവാച।
14034010a തതസ്തു തസ്യാ ബ്രാഹ്മണ്യാ മതിഃ ക്ഷേത്രജ്ഞസംക്ഷയേ।
14034010c ക്ഷേത്രജ്ഞാദേവ പരതഃ ക്ഷേത്രജ്ഞോഽന്യഃ പ്രവര്തതേ।।
വാസുദേവനു ഹേളിദനു: “നംതര ആ ബ്രാഹ്മണിയ ബുദ്ധിയു ജീവരൂപദല്ലിരുവ ക്ഷേത്രജ്ഞനിഗിംത പരദല്ലിരുവ പരമാത്മനെംബ ക്ഷേത്രജ്ഞനിംദലേ ജീവരൂപദ ക്ഷേത്രജ്ഞനു നിയമിസല്പഡുത്താനെ എംബ നിശ്ചയക്കെ ബംദിതു.”
14034011 അര്ജുന ഉവാച।
14034011a ക്വ നു സാ ബ്രാഹ്മണീ കൃഷ്ണ ക്വ ചാസൌ ബ്രാഹ്മണര്ഷഭഃ।
14034011c യാഭ്യാം സിദ്ധിരിയം പ്രാപ്താ താവുഭൌ വദ മേഽച്യുത।।
അര്ജുനനു ഹേളിദനു: “കൃഷ്ണ! അച്യുത! ഈ സിദ്ധിയന്നു പഡെദ ആ ദംപതിഗളല്ലി ബ്രാഹ്മണിയു യാരു മത്തു ആ ബ്രാഹ്മണര്ഷഭനു യാരു എന്നുവുദന്നു ഹേളു.”
14034012 വാസുദേവ ഉവാച।
14034012a മനോ മേ ബ്രാഹ്മണം വിദ്ധി ബുദ്ധിം മേ വിദ്ധി ബ്രാഹ്മണീമ്।
14034012c ക്ഷേത്രജ്ഞ ഇതി യശ്ചോക്തഃ സോഽഹമേവ ധനംജയ।।
വാസുദേവനു ഹേളിദനു: “ധനംജയ! മനസ്സേ ആ ബ്രാഹ്മണനെംദു തിളി. ബുദ്ധിയേ ആ ബ്രാഹ്മണിയെംദു തിളി. അല്ലി ഹേളിരുവ ക്ഷേത്രജ്ഞനു നാനേ എംദു തിളി.”
സമാപ്തി
ഇതി ശ്രീമഹാഭാരതേ അശ്വമേധികപര്വണി അനുഗീതായാം ബ്രാഹ്മണഗീതാസു ചതുസ്ത്രിംശോഽധ്യായഃ।।
ഇദു ശ്രീമഹാഭാരതദല്ലി അശ്വമേധികപര്വദല്ലി അനുഗീതായാം ബ്രാഹ്മണഗീതാ എന്നുവ മൂവത്നാല്കനേ അധ്യായവു.
-
യാവുദേ ശിക്ഷണ-ഉപദേശഗളില്ലദേ ദുംബിയു യാവ ഹൂവിനല്ലി രസവിദെ എന്നുവുദന്നു ഗുരുതിസുത്തദെ. ഹാഗെയേ ഉത്തമ സംസ്കാരഗളന്നു പഡെദിരുവ മനുഷ്യനു – അവനിഗെ എഷ്ടേ ഉപദേശവിദ്ദരൂ അഥവാ ഇല്ലദിദ്ദരൂ – സ്വാഭാവികവാഗിയേ ബ്രഹ്മദ സ്വരൂപവന്നു ഗുരുതിസബല്ലനു. ബ്രഹ്മദ സ്വരൂപവന്നു അര്ഥമാഡികൊള്ളലു ഉപദേശഗള അവശ്യകതെയില്ല. ഉത്തമ സംസ്കാരദ അവശ്യകതെയിദെ. ↩︎