പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
ശാംതി പര്വ
ആപദ്ധര്മ പര്വ
അധ്യായ 166
സാര
കൃതഘ്ന ഗൌതമനു മിത്ര രാജധര്മനന്നു വധിസിദുദു മത്തു രാക്ഷസരിംദ അവന ഹത്യെ; കൃതഘ്നന മാംസവു അഭക്ഷ്യവെംദു ഹേളിദുദു (1-25).
12166001 ഭീഷ്മ ഉവാച।
12166001a അഥ തത്ര മഹാര്ചിഷ്മാനനലോ വാതസാരഥിഃ।
12166001c തസ്യാവിദൂരേ രക്ഷാര്ഥം ഖഗേംദ്രേണ കൃതോഽഭവത്।।
ഭീഷ്മനു ഹേളിദനു: “ആഗ അല്ലിയേ സ്വല്പ ദൂരദല്ലി ഗൌതമന രക്ഷണെഗാഗി ഖഗേംദ്രനു അഗ്നിയന്നു ഹൊത്തിസിദ്ദനു. ഗാളിയ സഹായദിംദ ആ ബെംകിയു കിഡിഗളന്നു ഹാരിസുത്താ പ്രജ്വലിതവാഗി ഉരിയുത്തിത്തു.
12166002a സ ചാപി പാര്ശ്വേ സുഷ്വാപ വിശ്വസ്തോ ബകരാട്തദാ।
12166002c കൃതഘ്നസ്തു സ ദുഷ്ടാത്മാ തം ജിഘാംസുരജാഗരത്।।
12166003a തതോഽലാതേന ദീപ്തേന വിശ്വസ്തം നിജഘാന തമ്।
12166003c നിഹത്യ ച മുദാ യുക്തഃ സോഽനുബംധം ന ദൃഷ്ടവാന്।।
ബകരാജനാദരോ വിശ്വാസദിംദ ബെംകിയ ഹത്തിരവേ മലഗികൊംഡിദ്ദനു. ദുഷ്ടാത്മാ കൃതഘ്നനാദരോ അവനന്നു കൊല്ലലു ബയസി എദ്ദു ഉരിയുത്തിദ്ദ കൊള്ളിയിംദ വിശ്വാസദിംദ മലഗിദ്ദ അവനന്നു കൊംദനു. അവനന്നു കൊംദു സംതോഷഗൊംഡനു. അദരിംദാഗി അവനു കട്ടികൊംഡിദ്ദ പാപവന്നു അവനു കാണലില്ല.
12166004a സ തം വിപക്ഷരോമാണം കൃത്വാഗ്നാവപചത്തദാ।
12166004c തം ഗൃഹീത്വാ സുവര്ണം ച യയൌ ദ്രുതതരം ദ്വിജഃ।।
സത്ത ആ പക്ഷിയ രെക്കെ-രോമഗളന്നു സുലിദു, അഗ്നിയല്ലി ബേയിസി ജൊതെയല്ലി തെഗെദുകൊംഡു ചിന്നദ ഭാരവന്നു ഹൊത്തു ആ ബ്രാഹ്മണനു ബേഗ ബേഗനേ അല്ലിംദ ഹൊരടു ഹോദനു.
12166005a 1തതോഽന്യസ്മിന്ഗതേ ചാഹ്നി വിരൂപാക്ഷോഽബ്രവീത്സുതമ്। 12166005c ന പ്രേക്ഷേ രാജധര്മാണമദ്യ പുത്ര ഖഗോത്തമമ്।।
എരഡനേ ദിനവൂ കളെയലു വിരൂപാക്ഷനു തന്ന മഗനിഗെ ഹേളിദനു: “പുത്ര! ഖഗോത്തമ രാജധര്മനന്നു ഇംദു കൂഡ കാണുത്തില്ല.
12166006a സ പൂര്വസംധ്യാം ബ്രഹ്മാണം വംദിതും യാതി സര്വദാ।
12166006c മാം ചാദൃഷ്ട്വാ കദാ ചിത്സ ന ഗച്ചതി ഗൃഹാന്ഖഗഃ।।
ആ പക്ഷിയു പ്രതിദിന ബെളിഗ്ഗെ ബ്രഹ്മനന്നു വംദിസലു ഹോഗുത്തിദ്ദനു മത്തു അല്ലിംദ ഹിംദിരുവാഗ നന്നന്നു ഭേടിമാഡദേ മനെഗെ ഹോഗുത്തിരലില്ല.
12166007a ഉഭേ ദ്വിരാത്രം സംധ്യേ വൈ നാഭ്യഗാത്സ മമാലയമ്।
12166007c തസ്മാന്ന ശുധ്യതേ ഭാവോ മമ സ ജ്ഞായതാം സുഹൃത്।।
ഇംദിഗെ എരഡു സംധ്യെഗളു കളെദവു. ആദരൂ അവനു നന്ന മനെഗെ ബരലില്ല. ആദുദരിംദ നന്ന മനസ്സിനല്ലി സംദേഹവുംടാഗിദെ. നീനു നന്ന മിത്രന കുരിതു തിളിദുകൊംഡു ബാ.
12166008a സ്വാധ്യായേന വിയുക്തോ ഹി ബ്രഹ്മവര്ചസവര്ജിതഃ।
12166008c തം ഗതസ്തത്ര മേ ശംകാ ഹന്യാത്തം സ ദ്വിജാധമഃ।।
ആ ദ്വിജാധമനു സ്വാധ്യായരഹിതനാഗിദ്ദനു മത്തു ബ്രഹ്മവര്ചസ്സിനല്ലി ശൂന്യനാഗിദ്ദനു. അവന മേലെയേ നന്ന ശംകെയിദെ. അവനേ നന്ന മിത്രനന്നു കൊംദിരബഹുദു.
12166009a ദുരാചാരസ്തു ദുര്ബുദ്ധിരിംഗിതൈര്ലക്ഷിതോ മയാ।
12166009c നിഷ്ക്രിയോ ദാരുണാകാരഃ കൃഷ്ണോ ദസ്യുരിവാധമഃ।।
ലക്ഷണഗളിംദ അവനു നനഗെ ദുരാചാരി ദുര്ബുദ്ധി മത്തു ദയാഹീന എംദു അനിസിത്തു. അവനു ആകാരദല്ലിയേ അത്യംത ഭയാനക ദുഷ്ട ദസ്യുവിനംതെ അധമനാഗി കാണുത്തിദ്ദനു.
12166010a ഗൌതമഃ സ ഗതസ്തത്ര തേനോദ്വിഗ്നം മനോ മമ।
12166010c പുത്ര ശീഘ്രമിതോ ഗത്വാ രാജധര്മനിവേശനമ്।
12166010e ജ്ഞായതാം സ വിശുദ്ധാത്മാ യദി ജീവതി മാചിരമ്।।
ആ ഗൌതമനു ഇല്ലിംദ ഹൊരടു അല്ലിഗേ ഹോഗിദ്ദനു. ആദുദരിംദ നന്ന മനസ്സു ഉദ്വിഗ്നഗൊംഡിദെ. പുത്ര! ശീഘ്രവേ ഇല്ലിംദ രാജധര്മന മനെഗെ ഹോഗു. ആ വിശുദ്ധാത്മനു ജീവംത ഇദ്ദാനോ ഇല്ലവോ എംദു തിളിദുകൊംഡു ബാ. വിലംബമാഡബേഡ.”
12166011a സ ഏവമുക്തസ്ത്വരിതോ രക്ഷോഭിഃ സഹിതോ യയൌ।
12166011c ന്യഗ്രോധം തത്ര ചാപശ്യത്കംകാലം രാജധര്മണഃ।।
ഇദന്നു കേളി അവനു ത്വരെമാഡി രാക്ഷസരൊംദിഗെ ന്യഗ്രോധദ ബളി ബംദനു. അല്ലി അവനു രാജധര്മന രെക്കെഗളു, എലുബുഗളു മത്തു കാലുഗള രാശിയന്നു നോഡിദനു.
12166012a സ രുദന്നഗമത്പുത്രോ രാക്ഷസേംദ്രസ്യ ധീമതഃ।
12166012c ത്വരമാണഃ പരം ശക്ത്യാ ഗൌതമഗ്രഹണായ വൈ।।
രാക്ഷസേംദ്രന ആ ധീമംത പുത്രനു രോദിസതൊഡഗിദനു മത്തു പരമ ശക്തിയിംദ ആ ഗൌതമനന്നു ഹിഡിയലു ത്വരെമാഡിദനു.
12166013a തതോഽവിദൂരേ ജഗൃഹുര്ഗൌതമം രാക്ഷസാസ്തദാ।
12166013c രാജധര്മശരീരം ച പക്ഷാസ്ഥിചരണോംഝിതമ്।।
അനംതര അനതിദൂരദല്ലിയേ ആ രാക്ഷസരു ഗൌതമനന്നു ഹിഡിദരു. അവന ജൊതെയല്ലി രെക്കെ-എലുബു-കാലുഗളില്ലദ രാജധര്മന ശരീരവന്നൂ ഹിഡിദരു.
12166014a തമാദായാഥ രക്ഷാംസി ദ്രുതം മേരുവ്രജം യയുഃ।
12166014c രാജ്ഞശ്ച ദര്ശയാമാസുഃ ശരീരം രാജധര്മണഃ।
12166014e കൃതഘ്നം പുരുഷം തം ച ഗൌതമം പാപചേതസമ്।।
ഗൌതമനന്നു ഹിഡിദുകൊംഡു ആ രാക്ഷസരു ശീഘ്രവേ മേരുവ്രജക്കെ ഹോദരു. അല്ലി അവരു രാജനിഗെ രാജധര്മന മൃത ശരീരവന്നു തോരിസിദരു മത്തു പാപാചാരീ കൃതഘ്ന ഗൌതമനന്നു എദിരു നില്ലിസിദരു.
12166015a രുരോദ രാജാ തം ദൃഷ്ട്വാ സാമാത്യഃ സപുരോഹിതഃ।
12166015c ആര്തനാദശ്ച സുമഹാനഭൂത്തസ്യ നിവേശനേ।।
12166016a സസ്ത്രീകുമാരം ച പുരം ബഭൂവാസ്വസ്ഥമാനസമ്।
അവനന്നു നോഡി രാജനു അമാത്യ-പുരോഹിതരൊംദിഗെ രോദിസിദനു. അവന മനെയല്ലി സ്ത്രീ-കുമാരര ജോരാദ ആര്തനാദദിംദ പുരവേ അസ്വസ്ഥമാനസവായിതു.
12166016c അഥാബ്രവീന്നൃപഃ പുത്രം പാപോഽയം വധ്യതാമിതി।।
12166017a അസ്യ മാംസൈരിമേ സര്വേ വിഹരംതു യഥേഷ്ടതഃ।
12166017c പാപാചാരഃ പാപകര്മാ പാപാത്മാ പാപനിശ്ചയഃ।
12166017e ഹംതവ്യോഽയം മമ മതിര്ഭവദ്ഭിരിതി രാക്ഷസാഃ।।
ആഗ ആ നൃപനു തന്ന മഗനിഗെ ഈ പാപിയന്നു വധിസു എംദു ഹേളിദനു. “ഇവന മാംസവന്നു സര്വ രാക്ഷസരൂ യഥേഷ്ടവാഗി ഉപയോഗിസലി. രാക്ഷസരേ! ഇവനു പാപാചാരി, പാപകര്മി മത്തു പാപാത്മനു. ഇവന എല്ല സാധനഗളൂ പാപമയവേ ആഗിവെ. ആദുദരിംദ നീവു ഇവനന്നു വധിസബേകു. ഇദു നന്ന മത.”
12166018a ഇത്യുക്താ രാക്ഷസേംദ്രേണ രാക്ഷസാ ഘോരവിക്രമാഃ।
12166018c നൈച്ചംത തം ഭക്ഷയിതും പാപകര്മായമിത്യുത।।
രാക്ഷസേംദ്രനു ഹീഗെ ഹേളലു ഘോരവിക്രമി രാക്ഷസരു ആ പാപകര്മിയന്നു തിന്നലു ബയസലില്ല.
12166019a ദസ്യൂനാം ദീയതാമേഷ സാധ്വദ്യ പുരുഷാധമഃ।
12166019c ഇത്യൂചുസ്തം മഹാരാജ രാക്ഷസേംദ്രം നിശാചരാഃ।।
12166020a ശിരോഭിശ്ച ഗതാ ഭൂമിമൂചൂ രക്ഷോഗണാധിപമ്।
12166020c ന ദാതുമര്ഹസി ത്വം നോ ഭക്ഷണായാസ്യ കില്ബിഷമ്।।
മഹാരാജ! ആ നിശാചരരു രാക്ഷസരാജനിഗെ ഇംതെംദരു: “പ്രഭോ! ഈ നരാധമന മാംസവന്നു ദസ്യുഗളിഗെ കൊഡബേകു. ഇവന പാപവന്നു തിന്നലു നമഗെ കൊഡബേഡ.” ഹീഗെ സമസ്ത രാക്ഷസരൂ രാക്ഷസരാജന ചരണഗളല്ലി തലെഗളന്നിട്ടു പ്രാര്ഥിസിദരു.
12166021a ഏവമസ്ത്വിതി താനാഹ രാക്ഷസേംദ്രോ നിശാചരാന്।
12166021c ദസ്യൂനാം ദീയതാമേഷ കൃതഘ്നോഽദ്യൈവ രാക്ഷസാഃ।।
ഇദന്നു കേളി രാക്ഷസരാജനു ആ നിശാചരരിഗെ ഹേളിദനു: “രാക്ഷസരേ! ഹാഗെയേ ആഗലി! ഈ കൃതഘ്നനന്നു ഇംദേ ദസ്യുഗളിഗെ നീഡബേകു!”
12166022a ഇത്യുക്തേ തസ്യ തേ ദാസാഃ ശൂലമുദ്ഗരപാണയഃ।
12166022c ചിത്ത്വാ തം ഖംഡശഃ പാപം ദസ്യുഭ്യഃ പ്രദദുസ്തദാ।।
രാജനു ഹീഗെ ഹേളലു അവന ദാസരു ശൂല-മുദ്ഗരഗളന്നു ഹിഡിദു ആ പാപിയന്നു കഡിദു തുംഡു തുംഡു മാഡി ദസ്യുഗളിഗെ നീഡിദരു.
12166023a ദസ്യവശ്ചാപി നൈച്ചംത തമത്തും പാപകാരിണമ്।
12166023c ക്രവ്യാദാ അപി രാജേംദ്ര കൃതഘ്നം നോപഭുംജതേ।।
രാജേംദ്ര! ആ ദസ്യുഗളൂ കൂഡ ആ പാപകാരിണിയ മാംസവന്നു തിന്നലു ബയസലില്ല. മാംസാഹാരീ ജീവജംതുഗളൂ കൂഡ കൃതഘ്നന മാംസവന്നു തിന്നുവുദില്ല.
12166024a ബ്രഹ്മഘ്നേ ച സുരാപേ ച ചോരേ ഭഗ്നവ്രതേ തഥാ।
12166024c നിഷ്കൃതിര്വിഹിതാ രാജന് കൃതഘ്നേ നാസ്തി നിഷ്കൃതിഃ।।
രാജന്! ബ്രഹ്മഘ്ന, കുഡുക, കള്ള മത്തു വ്രതഭംഗമാഡുവവരിഗെ ശാസ്ത്രഗളല്ലി പ്രായശ്ചിത്ത വിധിഗളിവെ. ആദരെ കൃതഘ്നനിഗെ ഉദ്ധാരഹൊംദലു യാവ ഉപായവന്നൂ ഹേളില്ല.
12166025a മിത്രദ്രോഹീ നൃശംസശ്ച കൃതഘ്നശ്ച നരാധമഃ।
12166025c ക്രവ്യാദൈഃ കൃമിഭിശ്ചാന്യൈര്ന ഭുജ്യംതേ ഹി താദൃശാഃ।।
മിത്രദ്രോഹീ, നൃശംസ, കൃതഘ്ന മത്തു നരാധമ – ഇംതഹ മനുഷ്യര മാംസവന്നു മാംസഭക്ഷീ ജീവ-ജംതുഗളൂ മത്തു ഹുളഗളൂ തിന്നുവുദില്ല.”
സമാപ്തി
ഇതി ശ്രീമഹാഭാരതേ ശാംതിപര്വണി ആപദ്ധര്മപര്വണി കൃതഘ്നോപാഖ്യാനേ ഷഷ്ടഷഷ്ട്യധികശതമോഽധ്യായഃ।। ഇദു ശ്രീമഹാഭാരതദല്ലി ശാംതിപര്വദല്ലി ആപദ്ധര്മപര്വദല്ലി കൃതഘ്നോപാഖ്യാന എന്നുവ നൂരാഅരവത്താരനേ അധ്യായവു.-
ഇദക്കെ മൊദലു ഈ ഒംദു അധിക ശ്ലോകവിദെ: തതോ ദാക്ഷായണീപുത്രം നാഗതം തം തു ഭാരത। വിരൂപാക്ഷശ്ചിംതയന്വൈ ഹൃദയേന വിദൂയതാ।। അര്ഥാത്: ഭാരത! ആ ദിന ദാക്ഷായണിയ പുത്ര രാജധര്മനു ബരദേ ഇദ്ദുദന്നു നോഡു വിരൂപാക്ഷനു വ്യാകുല ഹൃദയിയാഗി ചിംതിസതൊഡഗിദനു. (ഗീതാ പ്രെസ്). ↩︎