പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
ശാംതി പര്വ
ആപദ്ധര്മ പര്വ
അധ്യായ 140
സാര
ആപത്കാലദല്ലി രാജന ധര്മനിശ്ചയ മത്തു ഉത്തമ ബ്രാഹ്മണര സേവെയ ആദേശ (1-37).
12140001 യുധിഷ്ഠിര ഉവാച।
12140001a യദിദം ഘോരമുദ്ദിഷ്ടമശ്രദ്ധേയമിവാനൃതമ്।
12140001c അസ്തി സ്വിദ്ദസ്യുമര്യാദാ യാമഹം പരിവര്ജയേ।।
യുധിഷ്ഠിരനു ഹേളിദനു: “മഹാപുരുഷരിഗേ ഇംതഹ ഭയംകര കര്മവന്നു സംകടകാലദല്ലി കര്തവ്യവെംദു വിഹിസിരുവാഗ ദുരാചാരീ ദസ്യുഗള ദുഷ്കര്മഗളിഗെ യാവ സീമെയു ഉളിദുകൊംഡിദെ? യാവുദന്നു നാനു സദാ പരിത്യജിസബേകു?
12140002a സംമുഹ്യാമി വിഷീദാമി ധര്മോ മേ ശിഥിലീകൃതഃ।
12140002c ഉദ്യമം നാധിഗച്ചാമി കുതശ്ചിത് പരിചിംതയന്।।
നിന്നിംദ ഈ ഉപാഖ്യാനവന്നു കേളി നാനു മോഹിതനൂ വിഷാദഗ്രസ്തനൂ ആഗിദ്ദേനെ. നീനു നന്നല്ലിരുവ ധര്മവിഷയക ഉത്സാഹവന്നു ശിഥിലമാഡിബിട്ടെ! എഷ്ടേ ആലോചിസിദരൂ നനഗെ ധര്മദ കുരിതാദ ഉത്സാഹവന്നു പഡെദുകൊള്ളലാഗുത്തില്ല.”
12140003 ഭീഷ്മ ഉവാച।
12140003a നൈതച്ചുദ്ധാഗമാദേവ1 തവ ധര്മാനുശാസനമ്।
12140003c പ്രജ്ഞാസമവതാരോഽയം കവിഭിഃ സംഭൃതം മധു।।
ഭീഷ്മനു ഹേളിദനു: “നാനു കേവല ആഗമഗളന്നു കേളി നിനഗെ ധര്മാനുശാസനവന്നു നീഡുത്തില്ല. ദുംബിഗളു അനേക സ്ഥളഗളിംദ അനേക ഹൂവുഗളിംദ രസവന്നു സംഗ്രഹിസുവംതെ വിദ്വാംസരു ഇല്ലി നാനാ പ്രകാരദ ബുദ്ധി-വിചാരഗള സംകലനവന്നു മാഡിദ്ദാരെ.
12140004a ബഹ്വ്യഃ പ്രതിവിധാതവ്യാഃ പ്രജ്ഞാ രാജ്ഞാ തതസ്തതഃ।
12140004c നൈകശാഖേന ധര്മേണ യാത്രൈഷാ സംപ്രവര്തതേ।।
രാജനാദവനു ബേരെ ബേരെ കഡെഗളിംദ മത്തു നാനാ തരഹദ മനുഷ്യരിംദ ഭിന്ന ഭിന്ന പ്രകാരദ ബുദ്ധിഗളന്നു കലിയബേകു. അവനു ഒംദേ ഒംദു ശാഖെയ ധര്മവന്നു ഹിഡിദു കുളിതുകൊള്ളബാരദു. യാവ രാജനല്ലി സംകടദ സമയദല്ലി ഈ ബുദ്ധിയു സ്ഫുരിതഗൊള്ളുവുദോ അവനു ആത്മരക്ഷണെഗാഗി യാവുദാദരൂ ഉപായവന്നു ഹുഡുകികൊള്ളുത്താനെ.
12140005a ബുദ്ധിസംജനനം രാജ്ഞാം ധര്മമാചരതാം സദാ।
12140005c ജയോ ഭവതി കൌരവ്യ തദാ തദ്വിദ്ധി മേ വചഃ।।
കൌരവ്യ! ധര്മ മത്തു സത്പുരുഷര ആചാര – ബുദ്ധിയിംദലേ പ്രകടവാഗുത്തവെ മത്തു സദാ അദരിംദലേ തിളിയുത്തദെ. നന്ന ഈ മാതന്നു നീനു ചെന്നാഗി അര്ഥമാഡികോ.
12140006a ബുദ്ധിശ്രേഷ്ഠാ ഹി രാജാനോ ജയംതി വിജയൈഷിണഃ।
12140006c ധര്മഃ പ്രതിവിധാതവ്യോ ബുദ്ധ്യാ രാജ്ഞാ തതസ്തതഃ।।
ഏകെംദരെ വിജയദല്ലി അഭിലാഷെയന്നിട്ടിരുവ രാജരിഗെ ശ്രേഷ്ഠ ബുദ്ധിയേ ജയവന്നു നീഡുത്തദെ. രാജനാദവനു ഇല്ലി-അല്ലിംദ ബുദ്ധിശിക്ഷണവന്നു പഡെദുകൊംഡു ധര്മവന്നു ചെന്നാഗി ആചരിസബേകു.
12140007a നൈകശാഖേന ധര്മേണ രാജ്ഞാം ധര്മോ വിധീയതേ।
12140007c ദുര്ബലസ്യ കുതഃ പ്രജ്ഞാ പുരസ്താദനുദാഹൃതാ।।
ഒംദേ ശാഖെയ ധര്മദിംദ രാജന ധര്മവു നിര്വഹിസുവുദില്ല. ഒംദേ ശാഖെയ ബുദ്ധിയ ശിക്ഷണവന്നു പഡെദ ദുര്ബല രാജനിഗെ പൂര്ണ പ്രജ്ഞെയു ഹേഗെ താനേ ബരുത്തദെ?
12140008a അദ്വൈധജ്ഞഃ പഥി ദ്വൈധേ സംശയം പ്രാപ്തുമര്ഹതി।
12140008c ബുദ്ധിദ്വൈധം വേദിതവ്യം പുരസ്താദേവ ഭാരത।।
ഭാരത! ഒംദേ ധര്മ അഥവാ കര്മവു ഒംദു സമയദല്ലി ധര്മവെനിസികൊള്ളുത്തദെ മത്തു ഇന്നൊംദു സമയദല്ലി അധര്മവെംദെനിസികൊള്ളുത്തദെ. ഇദന്നു ദ്വൈധ എംദു കരെയുത്താരെ. ഈ ദ്വൈധവന്നു തിളിയദവനു ദ്വൈധവന്നു തലുപിദാഗ സംശയക്കൊളഗാഗുത്താനെ. ആദുദരിംദ ബുദ്ധിയ മൂലക ഈ ദ്വൈധവന്നു മൊദലേ തിളിദുകൊംഡിരബേകു.
12140009a പാര്ശ്വതഃകരണം പ്രജ്ഞാ വിഷൂചീ ത്വാപഗാ ഇവ2।
12140009c ജനസ്തൂച്ചാരിതം ധര്മം വിജാനാത്യന്യഥാന്യഥാ।।
പ്രാജ്ഞനു പ്രത്യേക കാര്യഗളന്നൂ ഗുപ്തവാഗിയേ പ്രാരംഭിസി നംതര അദന്നു സര്വത്ര പ്രകാശഗൊളിസബേകു. ഇല്ലദിദ്ദരെ അവനു ആചരിസുവ ധര്മവന്നു ജനരു അന്യഥാ തിളിദുകൊള്ളുത്താരെ.
12140010a സമ്യഗ്വിജ്ഞാനിനഃ3 കേ ചിന്മിഥ്യാവിജ്ഞാനിനോഽപരേ।
12140010c തദ്വൈ യഥാതഥം ബുദ്ധ്വാ ജ്ഞാനമാദദതേ സതാമ്।।
കെലവരു ഉത്തമ ജ്ഞാനിഗളാഗിരുത്താരെ മത്തു ഇന്നു കെലവരു മിഥ്യ ജ്ഞാനിഗളാഗിരുത്താരെ. രാജനാദവനു ഈ വിഷയവന്നു ചെന്നാഗി തിളിദുകൊംഡു സത്യജ്ഞാനസംപന്ന സത്പുരുഷരിംദലേ ജ്ഞാനവന്നു പഡെദുകൊള്ളബേകു.
12140011a പരിമുഷ്ണംതി ശാസ്ത്രാണി ധര്മസ്യ പരിപംഥിനഃ।
12140011c വൈഷമ്യമര്ഥവിദ്യാനാം നൈരര്ഥ്യാത്4 ഖ്യാപയംതി തേ।।
ധര്മദ്രോഹിഗളു ശാസ്ത്രഗളന്നു കൊള്ളെഹൊഡെയുത്താരെ. അര്ഥവിദ്യെയ വൈഷമ്യഗളന്നു സരിയാഗി അര്ഥമാഡികൊള്ളദേ മിഥ്യപ്രചാര മാഡുത്താരെ.
12140012a ആജിജീവിഷവോ വിദ്യാം യശസ്കാമാഃ സമംതതഃ।
12140012c തേ സര്വേ നരപാപിഷ്ഠാ ധര്മസ്യ പരിപംഥിനഃ।।
ജീവന ഉദ്യോഗക്കാഗി വിദ്യെയന്നു കലിയുവവരു, സര്വത്ര യശസ്സന്നു ഗളിസലു വിദ്യെയന്നു പഡെദുകൊള്ളുവവരു മത്തു മനോവാംഛിത പദാര്ഥഗളന്നു പഡെദുകൊള്ളലു വിദ്യെയന്നു കലിയുവവരു – അവരെല്ലരൂ പാപിഷ്ഠ നരരു മത്തു ധര്മദ്രോഹിഗളു.
12140013a അപക്വമതയോ മംദാ ന ജാനംതി യഥാതഥമ്।
12140013c സദാ ഹ്യശാസ്ത്രകുശലാഃ സര്വത്രാപരിനിഷ്ഠിതാഃ।।
ബുദ്ധിയു പരിപക്വവാഗില്ലദ മംദമതി ജനരു യഥാര്ഥ തത്ത്വവന്നു തിളിയലാരരു. ശാസ്ത്രജ്ഞാനദല്ലി നിപുണരാഗിരദേ സര്വത്ര അസംഗത യുക്തിയന്നേ അവരു അവലംബിസിരുത്താരെ.
12140014a പരിമുഷ്ണംതി ശാസ്ത്രാണി ശാസ്ത്രദോഷാനുദര്ശിനഃ।
12140014c വിജ്ഞാനമഥ വിദ്യാനാം5 ന സമ്യഗിതി വര്തതേ।।
യാവാഗലൂ ശാസ്ത്രഗളല്ലി ദോഷവന്നേ ഹുഡുകുവ ജനരു ശാസ്ത്രഗള മര്യാദെയന്നു കദിയുത്താരെ മത്തു ഈ വിജ്ഞാന വിദ്യെയു ഉത്തമവാദുദല്ല എംദൂ ഹേളുത്താരെ.
12140015a നിംദയാ പരവിദ്യാനാം സ്വാം വിദ്യാം ഖ്യാപയംതി യേ।
12140015c വാഗസ്ത്രാ വാക്ചുരീമത്ത്വാ ദുഗ്ധവിദ്യാഫലാ ഇവ।
യാര മാതേ അസ്ത്രവാഗിരുവുദോ മത്തു യാര മാതു ബാണദംതെ തഗലുവുദോ അവരു വിദ്യെയ ഫല തത്ത്വജ്ഞാനക്കേ വിദ്രോഹഗൈയുത്താരെ. ഇംഥഹ ജനരു ഇന്നൊബ്ബര വിദ്യെയന്നു നിംദിസി തമ്മ വിദ്യെയ ശ്രേഷ്ഠതെയന്നു മിഥ്യവാഗി പ്രചാരമാഡുത്താരെ.
12140015e താന്വിദ്യാവണിജോ വിദ്ധി രാക്ഷസാനിവ ഭാരത।।
12140016a വ്യാജേന കൃത്സ്നോ വിദിതോ ധര്മസ്തേ പരിഹാസ്യതേ।
ഭാരത! ഇംഥഹ ജനരു വിദ്യെയന്നു വ്യാപാരമാഡുവവരു മത്തു രാക്ഷസ സമാന പരദ്രോഹിഗളു എംദു തിളിദുകോ. അവര ആഡംബരഗളിംദ നീനു സത്പുരുഷരിംദ പ്രതിപാദിസിദ ആചാര ധര്മഗളു നഷ്ടവാഗിബിഡുത്തവെ.
12140016c ന ധര്മവചനം വാചാ ന ബുദ്ധ്യാ ചേതി നഃ ശ്രുതമ്।।
12140017a ഇതി ബാര്ഹസ്പതം ജ്ഞാനം പ്രോവാച മഘവാ സ്വയമ്।
കേവല മാതിനിംദ അഥവാ കേവല ബുദ്ധിയിംദ ധര്മദ നിശ്ചയവാഗുവുദില്ല എംദു നാവു കേളിദ്ദേവെ. ശാസ്ത്രവചന മത്തു തര്ക ഇവെരഡര സമുച്ചയദിംദ അദര നിര്ണയവാഗുത്തദെ. ഇദേ സ്വയം ഇംദ്രനു ഹേളിദ ബൃഹസ്പതിയ മത.
12140017c ന ത്വേവ വചനം കിം ചിദനിമിത്താദിഹോച്യതേ।।
12140018a സ്വവിനീതേന ശാസ്ത്രേണ വ്യവസ്യംതി തഥാപരേ।
വിദ്വാന് പുരുഷനു അകാരണവാഗി ഏനന്നൂ ഹേളുവുദില്ല മത്തു അന്യ അനേക ജനരു ചെന്നാഗി കലിതുകൊംഡ ശാസ്ത്രദ അനുസാരവാഗി നഡെദുകൊള്ളുവ പ്രയത്നവന്നൂ മാഡുവുദില്ല.
12140018c ലോകയാത്രാമിഹൈകേ തു ധര്മമാഹുര്മനീഷിണഃ।।
12140019a സമുദ്ദിഷ്ടം സതാം ധര്മം സ്വയമൂഹേന്ന പംഡിതഃ।
ഈ ജഗത്തിനല്ലി കെലവു മനീഷിഗളു ശിഷ്ഠ പുരുഷരു നഡെദുകൊള്ളുവ രീതിയന്നേ ധര്മവെംദു ഹേളുത്താരെ. ആദരെ വിദ്വാന് പുരുഷനു സ്വയം താനേ ഊഹിസികൊംഡു സത്പുരുഷര ശാസ്ത്രവിഹിത ധര്മവന്നു നിശ്ചയിസികൊള്ളബേകു.
12140019c അമര്ഷാച്ചാസ്ത്രസംമോഹാദവിജ്ഞാനാച്ച ഭാരത।।
12140020a ശാസ്ത്രം പ്രാജ്ഞസ്യ വദതഃ സമൂഹേ യാത്യദര്ശനമ്।
ഭാരത! ബുദ്ധിവംതനാഗിദ്ദരൂ ശാസ്ത്രവന്നു സരിയാഗി തിളിയദേ മോഹബദ്ധനാഗി ശാസ്ത്രദ കുരിതു ജോരാഗി പ്രവചന മാഡുവുദരിംദ ലോകസമാജദല്ലി യാവ പ്രഭാവവൂ ബീളുവുദില്ല.
12140020c ആഗതാഗമയാ ബുദ്ധ്യാ വചനേന പ്രശസ്യതേ।।
12140021a അജ്ഞാനാജ്ജ്ഞാനഹേതുത്വാദ്വചനം സാധു മന്യതേ।
വേദ-ശാസ്ത്രഗളു അനുമോദിസുവ തര്കയുക്ത ബുദ്ധിയ മാതേ ജനരിഗെ മനദട്ടാഗുത്തദെ. കെലവരു തിളിയദേ ഇദ്ദ വിഷയവന്നു തിളിയലു കേവല തര്കവേ ശ്രേഷ്ഠവെംദു അഭിപ്രായപഡുത്താരെ. ആദരെ ഇദു അവര അജ്ഞാനവന്നു തോരിസുത്തദെ.
12140021c അനപാഹതമേവേദം നേദം ശാസ്ത്രമപാര്ഥകമ്।।
12140022a ദൈതേയാനുശനാഃ പ്രാഹ സംശയച്ചേദനേ പുരാ।
കേവല തര്കക്കെ പ്രധാനതെയന്നു നീഡി അമുക യുക്തിയിംദ ശാസ്ത്രദ ഈ മാതന്നു അപാര്ഥമാഡികൊള്ളുത്താരെ. ഈ സംശയവന്നു തെഗെദുഹാകുവുദക്കാഗിയേ ഹിംദെ ഉശനനു ദൈത്യരിഗെ ഈ മാതന്നു ഹേളിദ്ദനു.
12140022c ജ്ഞാനമവ്യപദേശ്യം ഹി യഥാ നാസ്തി തഥൈവ തത്।।
12140023a തേന ത്വം ചിന്നമൂലേന കം തോഷയിതുമര്ഹസി।
സംശയാത്മകവാദ ജ്ഞാനവു ഇദ്ദരൂ ഒംദേ മത്തു ഇല്ലദിദ്ദരൂ ഒംദേ. ആദുദരിംദ നീനു ആ സംശയദ മൂലവന്നേ ഛേദിസി ദൂര എസെ.
12140023c അതഥ്യവിഹിതം യോ വാ നേദം വാക്യമുപാശ്നുയാത്।।
12140024a ഉഗ്രായൈവ ഹി സൃഷ്ടോഽസി കര്മണേ ന ത്വവേക്ഷസേ।
നന്ന ഈ നീതിയുക്ത മാതുഗളന്നു നീനു സ്വീകരിസദേ ഇദ്ദരെ അദു ഉചിതവല്ല. ഏകെംദരെ നീനു ഉഗ്ര കര്മക്കാഗിയേ വിധാതനിംദ സൃഷ്ടിസല്പട്ടിദ്ദീയെ. ഈ വിഷയദ കുരിതു നിന്ന ദൃഷ്ടിയു ഹായുത്തില്ല.
12140024c അംഗേമാമന്വവേക്ഷസ്വ രാജനീതിം ബുഭൂഷിതുമ്।
12140024e യയാ പ്രമുച്യതേ ത്വന്യോ യദര്ഥം ച പ്രമോദതേ।।
നന്ന കഡെ നോഡു! നാനു ഏനു മാഡിദ്ദേനെന്നുവുദന്നു നോഡു! ഭൂമംഡലദ രാജ്യവന്നു പഡെദുകൊള്ളുവ ഇച്ഛെയിദ്ദ ക്ഷത്രിയ രാജരൊംദിഗെ നാനു അവരു സംസാരബംധനദിംദ മുക്തരാഗുവംതെയേ നഡെദുകൊംഡിദ്ദേനെ. ആദരൂ നന്ന ഈ കൃത്യവന്നു ഇതരരു അനുമോദിസുത്തിരലില്ല. നന്നന്നു ക്രൂരി മത്തു ഹിംസകനെംദു കരെയുത്തിദ്ദരു.
12140025a അജോഽശ്വഃ ക്ഷത്രമിത്യേതത് സദൃശം ബ്രഹ്മണാ കൃതമ്।
12140025c തസ്മാന്നതീക്ഷ്ണഭൂതാനാം യാത്രാ കാ ചിത് പ്രസിധ്യതി।।
ആഡു, കുദുരെ മത്തു ക്ഷത്രിയ – ഈ മൂവരന്നൂ ബ്രഹ്മനു ഒംദേ രീതിയല്ലി മാഡിദ്ദാനെ. ഇവുഗള മൂലക സമസ്ത പ്രാണിഗള പുനഃ പുനഃ യാവുദാദരൂ ജീവനയാത്രെയു സിദ്ധിയാഗുത്തിരുത്തദെ.
12140026a യസ്ത്വവധ്യവധേ ദോഷഃ സ വധ്യസ്യാവധേ സ്മൃതഃ।
12140026c ഏഷൈവ ഖലു മര്യാദാ യാമയം പരിവര്ജയേത്।।
അവധ്യനന്നു വധിസുവുദരല്ലി യാവ ദോഷവിദെയെംദു ഹേളുത്താരോ അദേ വധ്യനന്നു വധിസദേ ഇരുവുദരല്ലിയൂ ഇദെ. ആ ദോഷവേ അകര്തവ്യദ മര്യാദെയു. ഇദന്നു ക്ഷത്രിയ രാജനു പരിത്യജിസബാരദു.
12140027a തസ്മാത്തീക്ഷ്ണഃ പ്രജാ രാജാ സ്വധര്മേ സ്ഥാപയേദുത।
12140027c അന്യോന്യം ഭക്ഷയംതോ ഹി പ്രചരേയുര്വൃകാ ഇവ।।
ആദുദരിംദ തീക്ഷ്ണസ്വഭാവദ രാജനേ പ്രജെഗളന്നു അവരവര ധര്മഗളല്ലി സ്ഥാപിതഗൊളിസബല്ലനു. അന്യഥാ പ്രജാവര്ഗദ സര്വ ജനരൂ തോളഗളംതെ ഒബ്ബരു ഇന്നൊബ്ബരന്നു ഭക്ഷിസുത്താ തിരുഗാഡുത്തിരുത്താരെ.
12140028a യസ്യ ദസ്യുഗണാ രാഷ്ട്രേ ധ്വാംക്ഷാ മത്സ്യാന് ജലാദിവ।
12140028c വിഹരംതി പരസ്വാനി സ വൈ ക്ഷത്രിയപാംസനഃ।।
യാര രാഷ്ട്രദല്ലി ദസ്യുഗണഗളു നീരിനിംദ മീനന്നു ഹിഡിദു തിന്നുവ ബകപക്ഷിയംതെ പരര ധനവന്നു അപരഹരിസുത്തിരുത്താരോ ആ രാജനു നിശ്ചയവാഗിയൂ ക്ഷത്രിയകുലക്കെ കലംകനു.
12140029a കുലീനാന് സചിവാന് കൃത്വാ വേദവിദ്യാസമന്വിതാന്।
12140029c പ്രശാധി പൃഥിവീം രാജന് പ്രജാ ധര്മേണ പാലയന്।।
രാജന്! ഉത്തമ കുലദല്ലി ജനിസിദ, മത്തു വേദവിദ്യാസംപന്ന പുരുഷരന്നേ മംത്രിഗളന്നാഗിസികൊംഡു പ്രജെഗളന്നു ധര്മപൂര്വകവാഗി പാലിസുത്താ നീനു ഈ പൃഥ്വിയന്നു ആളു.
12140030a വിഹീനജമകര്മാണം യഃ പ്രഗൃഹ്ണാതി ഭൂമിപഃ।
12140030c ഉഭയസ്യാവിശേഷജ്ഞസ്തദ്വൈ ക്ഷത്രം നപുംസകമ്।।
സത്കര്മരഹിതനാദ ന്യായശൂന്യ മത്തു കാര്യസാധനെയ ഉപായഗളന്നു തിളിയദിരുവ പുരുഷനന്നു സചിവന രൂപദല്ലി സ്വീകരിസുവ രാജനു നപുംസകനേ സരി.
12140031a നൈവോഗ്രം നൈവ ചാനുഗ്രം ധര്മേണേഹ പ്രശസ്യതേ।
12140031c ഉഭയം ന വ്യതിക്രാമേദുഗ്രോ ഭൂത്വാ മൃദുര്ഭവ।।
രാജധര്മദ പ്രകാര കേവല ഉഗ്രഭാവവന്നാഗലീ അഥവാ കേവല മൃദുഭാവവന്നാഗലീ പ്രശംസിസുവുദില്ല. ആദരെ അവെരഡരല്ലി യാവുദന്നൂ പരിത്യജിസബാരദു. ആദുദരിംദ നീനു മൊദലു ഉഗ്രനാഗിദ്ദുകൊംഡു നംതര മൃദുവാഗു.
12140032a കഷ്ടഃ ക്ഷത്രിയധര്മോഽയം സൌഹൃദം ത്വയി യത് സ്ഥിതമ്।
12140032c ഉഗ്രേ കര്മണി സൃഷ്ടോഽസി തസ്മാദ്രാജ്യം പ്രശാധി വൈ।।
ക്ഷത്രിയ ധര്മവു കഷ്ടസാധ്യവു. നിന്ന മേലെ നന്ന സ്നേഹവിദെ. ആദുദരിംദ ഹേളുത്തിദ്ദേനെ. വിധാതനു നിന്നന്നു ഉഗ്രകര്മക്കാഗിയേ ഹുട്ടിസിദ്ദാനെ. ആദുദരിംദ നീനു നിന്ന ധര്മദല്ലിയേ സ്ഥിതനാഗിദ്ദുകൊംഡു രാജ്യ ശാസനവന്നു മാഡു.
12140033a അശിഷ്ടനിഗ്രഹോ നിത്യം ശിഷ്ടസ്യ പരിപാലനമ്।
12140033c ഇതി ശക്രോഽബ്രവീദ്ധീമാനാപത്സു ഭരതര്ഷഭ।।
ഭരതര്ഷഭ! ആപത്കാലദല്ലിയൂ സദാ ദുഷ്ടര ദമന മത്തു ശിഷ്ടര പരിപാലനെയന്നു മാഡബേകു എംദു ബുദ്ധിമാന് ശുക്രാചാര്യനു ഹേളിദ്ദാനെ.”
12140034 യുധിഷ്ഠിര ഉവാച ।
12140034a അസ്തി സ്വിദ്ദസ്യുമര്യാദാ യാമന്യോ നാതിലംഘയേത്।
12140034c പൃച്ചാമി ത്വാം സതാം ശ്രേഷ്ഠ തന്മേ ബ്രൂഹി പിതാമഹ।।
യുധിഷ്ഠിരനു ഹേളിദനു: “സത്പുരുഷരല്ലി ശ്രേഷ്ഠ! പിതാമഹ! ഈ ജഗത്തിനല്ലി ബേരെ യാവുദൂ ഉല്ലംഘന മാഡലാരദ മര്യാദെയൊംദിദ്ദരെ അദര കുരിതു കേള ബയസുത്തേനെ. അദര കുരിതു നനഗെ ഹേളു.”
12140035 ഭീഷ്മ ഉവാച ।
12140035a ബ്രാഹ്മണാനേവ സേവേത വിദ്യാവൃദ്ധാംസ്തപസ്വിനഃ।
12140035c ശ്രുതചാരിത്രവൃത്താഢ്യാന് പവിത്രം ഹ്യേതദുത്തമമ്।।
ഭീഷ്മനു ഹേളിദനു: “വിദ്യാവൃദ്ധനൂ തപസ്വിയൂ ശാസ്ത്രജ്ഞാന മത്തു ഉത്തമ ചാരിത്രവംതനൂ സദാചാര സംപന്നനൂ ആദ ബ്രാഹ്മണന സേവെമാഡുവുദേ പരമ ഉത്തമ മത്തു പവിത്ര കാര്യവു.
12140036a യാ ദേവതാസു വൃത്തിസ്തേ സാസ്തു വിപ്രേഷു സര്വദാ।
12140036c ക്രുദ്ധൈര്ഹി വിപ്രൈഃ കര്മാണി കൃതാനി ബഹുധാ നൃപ।।
നൃപ! ദേവതെഗള കുരിതു നിന്ന വര്തനെയു ഹേഗിദെയോ അദേ ഭാവ മത്തു വര്തനെഗളു ബ്രാഹ്മണര കുരിതൂ സദാ ഇരബേകു. ഏകെംദരെ ക്രോധദിംദ തുംബിദ ബ്രാഹ്മണരു അനേക പ്രകാരദ അദ്ഭുത കര്മഗളന്നു മാഡിദ്ദാരെ.
12140037a തേഷാം പ്രീത്യാ യശോ മുഖ്യമപ്രീത്യാ തു വിപര്യയഃ।
12140037c പ്രീത്യാ ഹ്യമൃതവദ്വിപ്രാഃ ക്രുദ്ധാശ്ചൈവ യഥാ വിഷമ്।।
ബ്രാഹ്മണര പ്രസന്നതെയിംദ ശ്രേഷ്ഠ യശസ്സിന വിസ്താരവാഗുത്തദെ. അവര അപ്രസന്നതെയിംദ മഹാ ഭയവു പ്രാപ്തവാഗുത്തദെ. പ്രസന്നരാദരെ ബ്രാഹ്മണരു അമൃത സമാന ജീവനദായകരാഗുത്താരെ മത്തു കുപിതരാദരെ വിഷ സമാന ഭയംകരരാഗിബിഡുത്താരെ.”