പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
സൌപ്തിക പര്വ
ഐഷീക പര്വ
അധ്യായ 16
സാര
കൃഷ്ണനു ഉത്തരെയ ഗര്ഭക്കെ 60 വര്ഷഗള ആയുസ്സന്നിത്തു അശ്വത്ഥാമനന്നു ശപിസിദുദു (1-15). അശ്വത്ഥാമനു പാംഡവരിഗെ തന്ന മണിയന്നിത്തു വനക്കെ തെരളിദുദു (16-19). അശ്വത്ഥാമന മണിയന്നു ദ്രൌപദിഗിത്തു സംതവിസിദുദു (20-36).
10016001 വൈശംപായന ഉവാച।
10016001a തദാജ്ഞായ ഹൃഷീകേ വിസൃഷ്ടം പാപകര്മണാ।
10016001c ഹൃഷ്യമാണ ഇദം വാക്യം ദ്രൌണിം പ്രത്യബ്രവീത്തദാ।।
വൈശംപായനനു ഹേളിദനു: “ആ പാപകര്മിയു അസ്ത്രവന്നു വിസൃജിസുദുദന്നു തിളിദു ഹൃഷീകേശനു ഹര്ഷഗൊംഡു ദ്രൌണിഗെ ഈ മാതന്നാഡിദനു:
10016002a വിരാടസ്യ സുതാം പൂര്വം സ്നുഷാം ഗാംഡീവധന്വനഃ।
10016002c ഉപപ്ലവ്യഗതാം ദൃഷ്ട്വാ വ്രതവാന്ബ്രാഹ്മണോഽബ്രവീത്।।
“ഗാംഡീവധന്വിയ സൊസെ വിരാടന മഗളു ഹിംദെ ഉപപ്ലവ്യക്കെ ഹോദാഗ വ്രതവംത ബ്രാഹ്മണനോര്വനു അവളന്നു നോഡി ഹേളിദ്ദനു:
10016003a പരിക്ഷീണേഷു കുരുഷു പുത്രസ്തവ ജനിഷ്യതി।
10016003c ഏതദസ്യ പരിക്ഷിത്ത്വം ഗര്ഭസ്ഥസ്യ ഭവിഷ്യതി।।
“കുരുഗളു ക്ഷീണിസിഹോഗുവാഗ നിന്ന മഗനു ഹുട്ടുത്താനെ. ഗര്ഭസ്ഥനാഗിരുവ ഇവന ഹെസരു പരിക്ഷിതനെംദേ ആഗുത്തദെ!”
10016004a തസ്യ തദ്വചനം സാധോഃ സത്യമേവ ഭവിഷ്യതി।
10016004c പരിക്ഷിദ്ഭവിതാ ഹ്യേഷാം പുനര്വംശകരഃ സുതഃ।।
ആ സാധുവിന മാതു സത്യവേ ആഗുത്തദെ. അവള മഗ പരിക്ഷിതനു പുനഃ വംശകരനാഗുവനു.”
10016005a ഏവം ബ്രുവാണം ഗോവിംദം സാത്വതപ്രവരം തദാ।
10016005c ദ്രൌണിഃ പരമസംരബ്ധഃ പ്രത്യുവാചേദമുത്തരം।।
ഹീഗെ ഹേളിദ സാത്വതശ്രേഷ്ഠ ഗോവിംദനിഗെ പരമകുപിത ദ്രൌണിയു ഈ ഉത്തരവന്നിത്തനു:
10016006a നൈതദേവം യഥാത്ഥ ത്വം പക്ഷപാതേന കേശവ।
10016006c വചനം പുംഡരീകാക്ഷ ന ച മദ്വാക്യമന്യഥാ।।
“പുംഡരീകാക്ഷ! കേശവ! പക്ഷപാതദിംദ ഇദേനു നീനു ഹേളുത്തിരുവെയോ അദു ഹാഗെ ആഗുവുദില്ല! നന്ന മാതു അന്യഥാ ആഗുവുദില്ല.
10016007a പതിഷ്യത്യേതദസ്ത്രം ഹി ഗര്ഭേ തസ്യാ മയോദ്യതം।
10016007c വിരാടദുഹിതുഃ കൃഷ്ണ യാം ത്വം രക്ഷിതുമിച്ചസി।।
കൃഷ്ണ! നീനു യാരന്നു രക്ഷിസലു ഇച്ഛിസുത്തിരുവെയോ ആ വിരാടപുത്രിയ ഗര്ഭദ മേലെ നാനു പ്രയോഗിസിദ അസ്ത്രവു ഈഗാഗലേ ബിദ്ദിദെ!”
10016008 വാസുദേവ ഉവാച।
10016008a അമോഘഃ പരമാസ്ത്രസ്യ പാതസ്തസ്യ ഭവിഷ്യതി।
10016008c സ തു ഗര്ഭോ മൃതോ ജാതോ ദീര്ഘമായുരവാപ്സ്യതി।।
വാസുദേവനു ഹേളിദനു: “പരമാസ്ത്രദ പതനവു അമോഘവാഗുത്തദെ. മൃതനാഗി ഹുട്ടുവ ആ ഗര്ഭവു ദീര്ഘ ആയുസ്സന്നു പഡെയുത്താനെ.
10016009a ത്വാം തു കാപുരുഷം പാപം വിദുഃ സര്വേ മനീഷിണഃ।
10016009c അസകൃത്പാപകര്മാണം ബാലജീവിതഘാതകം।।
നിന്നന്നാദരോ സര്വ മനീഷിണരു കാപുരുഷ, പാപി, പാപകര്മഗളന്നു മാഡിദവ മത്തു ബാലജീവിതഘാതകനെംദൂ തിളിയുത്താരെ.
10016010a തസ്മാത്ത്വമസ്യ പാപസ്യ കര്മണഃ ഫലമാപ്നുഹി।
10016010c ത്രീണി വര്ഷസഹസ്രാണി ചരിഷ്യസി മഹീമിമാം।
10016010e അപ്രാപ്നുവന്ക്വ ചിത്കാം ചിത്സംവിദം ജാതു കേന ചിത്।।
ആദുദരിംദ നീനു നിന്ന പാപകര്മദ ഫലവന്നു ഹൊംദുത്തീയെ. മൂരു സാവിര വര്ഷഗളു ഈ ഭൂമിയല്ലി അലെയുത്തീയെ. ആഗ നിന്നൊഡനെ യാരൂ ഏനന്നൂ മാതനാഡുവുദില്ല.
10016011a നിര്ജനാനസഹായസ്ത്വം ദേശാന്പ്രവിചരിഷ്യസി।
10016011c ഭവിത്രീ ന ഹി തേ ക്ഷുദ്ര ജനമധ്യേഷു സംസ്ഥിതിഃ।।
നിര്ജനപ്രദേശഗളല്ലി അസഹായകനാഗി നീനു അലെദാഡുത്തീയെ. ക്ഷുദ്ര! ഇന്നു മുംദെ നീനു ജനര മധ്യെ വാസമാഡലാരെ!
10016012a പൂയശോണിതഗംധീ ച ദുര്ഗകാംതാരസംശ്രയഃ।
10016012c വിചരിഷ്യസി പാപാത്മന്സര്വവ്യാധിസമന്വിതഃ।।
പാപാത്മന്! കീവു മത്തു രക്തദ ദുര്ഗംധദിംദ കൂഡിദ നീനു ദുര്ഗ-കാംതാരഗളല്ലി വാസിസുവെ. സര്വവ്യാധിസമന്വിതനാഗി സംചരിസുത്തിരുത്തീയെ.
10016013a വയഃ പ്രാപ്യ പരിക്ഷിത്തു വേദവ്രതമവാപ്യ ച।
10016013c കൃപാച്ചാരദ്വതാദ്വീരഃ സര്വാസ്ത്രാണ്യുപലപ്സ്യതേ।।
വീര പരിക്ഷിതനാദരോ വയസ്കനാഗി വേദവ്രതഗളന്നു പഡെയുത്താനെ. ശാരദ്വത കൃപനിംദ സര്വാസ്ത്രഗളന്നു പഡെദുകൊള്ളുത്താനെ.
10016014a വിദിത്വാ പരമാസ്ത്രാണി ക്ഷത്രധര്മവ്രതേ സ്ഥിതഃ।
10016014c ഷഷ്ടിം വര്ഷാണി ധര്മാത്മാ വസുധാം പാലയിഷ്യതി।।
പരമാസ്ത്രഗളന്നു തിളിദുകൊംഡു ക്ഷത്രധര്മദല്ലിദ്ദുകൊംഡു ആ ധര്മാത്മനു അരവത്തു വര്ഷഗളു വസുധെയന്നു പാലിസുത്താനെ.
10016015a ഇതശ്ചോര്ധ്വം മഹാബാഹുഃ കുരുരാജോ ഭവിഷ്യതി।
10016015c പരിക്ഷിന്നാമ നൃപതിര്മിഷതസ്തേ സുദുര്മതേ।
10016015e പശ്യ മേ തപസോ വീര്യം സത്യസ്യ ച നരാധമ।।
ഇന്നുമുംദെ ആ മഹാബാഹുവേ കുരുരാജനാഗുത്താനെ. സുദുര്മതേ! നീനു നോഡുത്തിരുവംതെയേ ഇവനു പരിക്ഷിതനെംബ ഹെസരിന നൃപതിയാഗുത്താനെ. നരാധമ! നന്ന തപസ്സിന മത്തു സത്യദ വീര്യവന്നു നോഡു!”
10016016 വ്യാസ ഉവാച।
10016016a യസ്മാദനാദൃത്യ കൃതം ത്വയാസ്മാന്കര്മ ദാരുണം।
10016016c ബ്രാഹ്മണസ്യ സതശ്ചൈവ യസ്മാത്തേ വൃത്തമീദൃശം।।
വ്യാസനു ഹേളിദനു: “നമ്മെല്ലരന്നു അനാദരിസി നീനു ഈ ദാരുണകര്മവന്നെസഗിദെ! സദ്ബ്രാഹ്മണനാഗിദ്ദു നീനു ഈ രീതി നഡെദുകൊംഡെ!
10016017a തസ്മാദ്യദ്ദേവകീപുത്ര ഉക്തവാനുത്തമം വചഃ।
10016017c അസംശയം തേ തദ്ഭാവി ക്ഷുദ്രകര്മന്വ്രജാശ്വിതഃ।।
ക്ഷുദ്രകര്മിയേ! ആദുദരിംദ ദേവകീപുത്രനാഡിദ ഉത്തമ വചനദംതെയേ നഡെയുത്തദെ. അദരല്ലി സംശയവേ ഇല്ല.”
10016018 അശ്വത്ഥാമോവാച।
10016018a സഹൈവ ഭവതാ ബ്രഹ്മന് സ്ഥാസ്യാമി പുരുഷേഷ്വഹം।
10016018c സത്യവാഗസ്തു ഭഗവാനയം ച പുരുഷോത്തമഃ।।
അശ്വത്ഥാമനു ഹേളിദനു: “ബ്രഹ്മന്! നാനു ഇന്നു മുംദെ മനുഷ്യരല്ലി നിന്നൊഡനെ മാത്ര ഇദ്ദുബിഡുത്തേനെ. ഭഗവാന് പുരുഷോത്തമനു ഹേളിദുദു സത്യവാഗലി!””
10016019 വൈശംപായന ഉവാച।
10016019a പ്രദായാഥ മണിം ദ്രൌണിഃ പാംഡവാനാം മഹാത്മനാം।
10016019c ജഗാമ വിമനാസ്തേഷാം സര്വേഷാം പശ്യതാം വനം।।
വൈശംപായനനു ഹേളിദനു: “ആഗ ദ്രൌണിയു മഹാത്മ പാംഡവരിഗെ മണിയന്നിത്തു, അവരെല്ലരൂ നോഡുത്തിരലു വിമനസ്കനാഗി വനക്കെ തെരളിദനു.
10016020a പാംഡവാശ്ചാപി ഗോവിംദം പുരസ്കൃത്യ ഹതദ്വിഷഃ।
10016020c കൃഷ്ണദ്വൈപായനം ചൈവ നാരദം ച മഹാമുനിം।।
10016021a ദ്രോണപുത്രസ്യ സഹജം മണിമാദായ സത്വരാഃ।
10016021c ദ്രൌപദീമഭ്യധാവംത പ്രായോപേതാം മനസ്വിനീം।।
പാംഡവരാദരോ ശത്രുവന്നു നാശപഡിസി, ദ്രോണപുത്രന സഹജ മണിയന്നു തെഗെദുകൊംഡു, ഗോവിംദനന്നു മുംദിരിസികൊംഡു കൃഷ്ണദ്വൈപായന മത്തു മഹാമുനി നാരദരൊംദിഗെ, പ്രായോപവേശമാഡിദ്ദ ദ്രൌപദിയ ബളിഗെ ത്വരെമാഡി ധാവിസിദരു.
10016022a തതസ്തേ പുരുഷവ്യാഘ്രാഃ സദശ്വൈരനിലോപമൈഃ।
10016022c അഭ്യയുഃ സഹദാശാര്ഹാഃ ശിബിരം പുനരേവ ഹ।।
ആഗ ആ പുരുഷവ്യാഘ്രരു അനിലോപമ അശ്വഗളൊംദിഗെ ദാശാര്ഹനൊഡഗൂഡി പുനഃ ശിബിരക്കെ ബംദരു.
10016023a അവതീര്യ രഥാഭ്യാം തു ത്വരമാണാ മഹാരഥാഃ।
10016023c ദദൃശുര്ദ്രൌപദീം കൃഷ്ണാമാര്താമാര്തതരാഃ സ്വയം।।
ത്വരെമാഡി ആ എരഡൂ രഥഗളിംദിളിദു സ്വയം ആര്തരാഗിദ്ദ മഹാരഥരു അത്യംത ആര്തളാഗിദ്ദ ദ്രൌപദി കൃഷ്ണെയന്നു നോഡിദരു.
10016024a താമുപേത്യ നിരാനംദാം ദുഃഖശോകസമന്വിതാം।
10016024c പരിവാര്യ വ്യതിഷ്ഠംത പാംഡവാഃ സഹകേശവാഃ।।
ആനംദരഹിതളാഗി ദുഃഖശോഖസമന്വിതളാഗിദ്ദ അവളന്നു സുത്തുവരെദു പാംഡവരു കേശവനൊംദിഗെ കുളിതുകൊംഡരു.
10016025a തതോ രാജ്ഞാഭ്യനുജ്ഞാതോ ഭീമസേനോ മഹാബലഃ।
10016025c പ്രദദൌ തു മണിം ദിവ്യം വചനം ചേദമബ്രവീത്।।
ആഗ രാജന അനുജ്ഞെയംതെ മഹാബല ഭീമസേനനു അവളിഗെ ആ ദിവ്യ മണിയന്നിത്തു ഈ മാതന്നാഡിദനു:
10016026a അയം ഭദ്രേ തവ മണിഃ പുത്രഹംതാ ജിതഃ സ തേ।
10016026c ഉത്തിഷ്ഠ ശോകമുത്സൃജ്യ ക്ഷത്രധര്മമനുസ്മര।।
“ഭദ്രേ! പുത്രഹംതകനന്നു ഗെദ്ദു നിനഗോസ്കര തംദിരുവ ഇദോ ഈ മണി! ശോകവന്നു തൊരെദു എദ്ദേളു! ക്ഷത്രധര്മവന്നു സ്മരിസികോ!
10016027a പ്രയാണേ വാസുദേവസ്യ ശമാര്ഥമസിതേക്ഷണേ।
10016027c യാന്യുക്താനി ത്വയാ ഭീരു വാക്യാനി മധുഘാതിനഃ।।
അസിതേക്ഷണേ! ഭീരു! സംധിഗാഗി വാസുദേവനു പ്രയാണമാഡുവാഗ നീനു മധുഘാതിനിഗെ ഈ മാതുഗളന്നു ഹേളിദ്ദെ:
10016028a നൈവ മേ പതയഃ സംതി ന പുത്രാ ഭ്രാതരോ ന ച।
10016028c നൈവ ത്വമപി ഗോവിംദ ശമമിച്ചതി രാജനി।।
10016029a ഉക്തവത്യസി ധീരാണി വാക്യാനി പുരുഷോത്തമം।
10016029c ക്ഷത്രധര്മാനുരൂപാണി താനി സംസ്മര്തുമര്ഹസി।।
“നനഗെ പതിഗളില്ല! പുത്രരില്ല! സഹോദരരൂ ഇല്ല! രാജനൊംദിഗെ ശാംതിയന്നു ബയസുവ ഗോവിംദ നീനൂ കൂഡ നന്ന പാലിഗില്ല!” ക്ഷത്രധര്മക്കെ അനുരൂപ ഈ ധീര വാക്യഗളന്നു നീനു പുരുഷോത്തമനൊഡനെ ഹേളിദ്ദെ. അദന്നു സ്മരിസികോ!
10016030a ഹതോ ദുര്യോധനഃ പാപോ രാജ്യസ്യ പരിപംഥകഃ।
10016030c ദുഃശാസനസ്യ രുധിരം പീതം വിസ്ഫുരതോ മയാ।।
രാജ്യവന്നു അപഹരിസിദ്ദ പാപി ദുര്യോധനനു ഹതനാഗിദ്ദാനെ. ചഡപഡിസുത്തിദ്ദ ദുഃശാസനന രക്തവന്നു നാനു കുഡിദിദ്ദേനെ.
10016031a വൈരസ്യ ഗതമാനൃണ്യം ന സ്മ വാച്യാ വിവക്ഷതാം।
10016031c ജിത്വാ മുക്തോ ദ്രോണപുത്രോ ബ്രാഹ്മണ്യാദ്ഗൌരവേണ ച।।
വൈരദ ഋണവന്നു നാവു പൂരൈസിദ്ദേവെ. നമ്മ മേലെ നിംദനീയ മാതുഗള്യാവുവൂ ഇല്ല. ദ്രോണപുത്രനന്നു ഗെദ്ദു ബ്രാഹ്മണനെന്നുവ ഗൌരവദിംദ അവനന്നു ബിട്ടുബിട്ടെവു.
10016032a യശോഽസ്യ പാതിതം ദേവി ശരീരം ത്വവശേഷിതം।
10016032c വിയോജിതശ്ച മണിനാ ന്യാസിതശ്ചായുധം ഭുവി।।
ദേവീ! മണിയന്നു ത്യജിസിദ മത്തു ആയുധവന്നു ഭൂമിയമേലിട്ട അവന യശസ്സു ബിദ്ദുഹോഗി ശരീരമാത്ര ഉളിദുകൊംഡിദെ.”
10016033 ദ്രൌപദ്യുവാച।
10016033a കേവലാനൃണ്യമാപ്താസ്മി ഗുരുപുത്രോ ഗുരുര്മമ।
10016033c ശിരസ്യേതം മണിം രാജാ പ്രതിബധ്നാതു ഭാരത।।
ദ്രൌപദിയു ഹേളിദളു: “പുത്ര‌ഋണദിംദ മുക്തളാഗിദ്ദേനെ. ആ ഗുരുപുത്രനു നനഗൂ ഗുരുവേ. ഭാരത! രാജനു ഈ മണിയന്നു ധരിസലി!””
10016034 വൈശംപായന ഉവാച।
10016034a തം ഗൃഹീത്വാ തതോ രാജാ ശിരസ്യേവാകരോത്തദാ।
10016034c ഗുരോരുച്ചിഷ്ടമിത്യേവ ദ്രൌപദ്യാ വചനാദപി।।
വൈശംപായനനു ഹേളിദനു: “ആഗ രാജനു ദ്രൌപദിയ വചനദംതെ ഗുരുവിന പ്രസാദവെംദു അദന്നു സ്വീകരിസി തന്ന ശിരദല്ലി ധരിസികൊംഡനു.
10016035a തതോ ദിവ്യം മണിവരം ശിരസാ ധാരയന് പ്രഭുഃ।
10016035c ശുശുഭേ സ മഹാരാജഃ സചംദ്ര ഇവ പര്വതഃ।।
പ്രഭു മഹാരാജനു ആ ദിവ്യ ശ്രേഷ്ഠ മണിയന്നു ശിരദല്ലി ധരിസി മേലെ ചംദ്രനിരുവ പര്വതദംതെ ശോഭിസിദനു.
10016036a ഉത്തസ്ഥൌ പുത്രശോകാര്താ തതഃ കൃഷ്ണാ മനസ്വിനീ।
10016036c കൃഷ്ണം ചാപി മഹാബാഹും പര്യപൃച്ചത ധര്മരാട്।।
ആഗ പുത്രശോകാര്തളാഗിദ്ദ മനസ്വിനീ കൃഷ്ണെയു മേലെദ്ദളു. ധര്മരാജനാദരോ മഹാബാഹു കൃഷ്ണനന്നു പ്രശ്നിസിദനു.”
സമാപ്തി
ഇതി ശ്രീമഹാഭാരതേ സൌപ്തികപര്വണി ഐഷീകപര്വണി ദ്രൌപദീസാംത്വനായാം ഷോഡശോഽധ്യായഃ।।
ഇദു ശ്രീമഹാഭാരതദല്ലി സൌപ്തികപര്വദല്ലി ഐഷീകപര്വദല്ലി ദ്രൌപദീസാംത്വന എന്നുവ ഹദിനാരനേ അധ്യായവു.