പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
സഭാ പര്വ
ശിശുപാലവധ പര്വ
അധ്യായ 40
സാര
ശിശുപാലനിഗെ കൃഷ്ണനേ വിധി വഹിസിദ മൃത്യുവെംദു അവനു ശിശുവാഗിദ്ദാഗിന ചരിതെയന്നു ഭീഷ്മനു ഹേളിദ്ദുദു (1-23).
02040001 ഭീഷ്മ ഉവാച।
02040001a ചേദിരാജകുലേ ജാതസ്ത്ര്യക്ഷ ഏഷ ചതുര്ഭുജഃ।
02040001c രാസഭാരാവസദൃശം രുരാവ ച നനാദ ച।।
ഭീഷ്മനു ഹേളിദനു: “ചേദിരാജകുലദല്ലി ഇവനു മൂരു കണ്ണുഗളു മത്തു നാല്കു ഭുജഗളുള്ളവനാഗി ജനിസിദനു. മത്തു അവനു കത്തെയഹാഗെ ചീരികൊള്ളുത്തിദ്ദനു.
02040002a തേനാസ്യ മാതാപിതരൌ ത്രേസതുസ്തൌ സബാംധവൌ।
02040002c വൈകൃതം തച്ച തൌ ദൃഷ്ട്വാ ത്യാഗായ കുരുതാം മതിം।।
ബാംധവരൊംദിഗെ അവന തംദെ-തായിയരു അവനന്നു നോഡി നഡുഗിദരു മത്തു അവന വൈകൃതവന്നു കംഡു അവനന്നു ത്യാഗിസുവ മനസ്സു മാഡിദരു.
02040003a തതഃ സഭാര്യം നൃപതിം സാമാത്യം സപുരോഹിതം।
02040003c ചിംതാസമ്മൂഢഹൃദയം വാഗുവാചാശരീരിണീ।।
പത്നി, അമാത്യരു മത്തു പുരോഹിതരൊംദിഗെ ചിംതെയിംദ സമ്മൂഢ ഹൃദയനാദ ആ നൃപതിഗെ ഒംദു അശരീരവാണിയു നുഡിയിതു:
02040004a ഏഷ തേ നൃപതേ പുത്രഃ ശ്രീമാം ജാതോ മഹാബലഃ।
02040004c തസ്മാദസ്മാന്ന ഭേതവ്യമവ്യഗ്രഃ പാഹി വൈ ശിശും।।
“നൃപതേ! നിനഗെ ഹുട്ടിദ പുത്രനു ശ്രീമംതനൂ, മഹാബലിയൂ ആഗിദ്ദാനെ. ആദുദരിംദ ഈ ശിശുവന്നു ജാഗരൂകതെയിംദ പരിപാലിസു.
02040005a ന ചൈവൈതസ്യ മൃത്യുസ്ത്വം ന കാലഃ പ്രത്യുപസ്ഥിതഃ।
02040005c മൃത്യുര്ഹംതാസ്യ ശസ്ത്രേണ സ ചോത്പന്നോ നരാധിപ।।
നീനു ഇവന മൃത്യുവിഗെ കാരണനല്ല മത്തു ഇവന മൃത്യുവിന കാലവൂ ബംദില്ല. നരാധിപ! ഇവനന്നു ശസ്ത്രദിംദ കൊല്ലുവവനു1 ഈഗാഗലേ ഹുട്ടിദ്ദാനെ.”
02040006a സംശ്രുത്യോദാഹൃതം വാക്യം ഭൂതമംതര്ഹിതം തതഃ।
02040006c പുത്രസ്നേഹാഭിസംതപ്താ ജനനീ വാക്യമബ്രവീത്।।
ഈ രീതിയ അംതര്ഹിത മാതുഗളന്നു കേളിദ അവന ജനനിയു പുത്രസ്നേഹദിംദ സംതപ്തളാഗി ഹേളിദളു:
02040007a യേനേദമീരിതം വാക്യം മമൈവ തനയം പ്രതി।
02040007c പ്രാംജലിസ്തം നമസ്യാമി ബ്രവീതു സ പുനര്വചഃ।।
“നന്ന മഗന കുരിതാഗി ഈ വാക്യവന്നു ഹേളിദവനിഗെ കൈജോഡിസി നമസ്കരിസി പുനഃ ഹേളലു കേളികൊള്ളുത്തേനെ.
02040008a ശ്രോതുമിച്ഛാമി പുത്രസ്യ കോഽസ്യ മൃത്യുര്ഭവിഷ്യതി।
02040008c അംതര്ഹിതം തതോ ഭൂതമുവാചേദം പുനര്വചഃ।।
നന്ന ഈ പുത്രന മൃത്യുവു യാരിംദ ആഗുത്തദെ എന്നുവുദന്നു തിളിയലു ബയസുത്തേനെ.” ആഗ അംതര്ഹിത ഭൂതവു പുനഃ ഹീഗെ ഹേളിതു:
02040009a യേനോത്സംഗേ ഗൃഹീതസ്യ ഭുജാവഭ്യധികാവുഭൌ।
02040009c പതിഷ്യതഃ ക്ഷിതിതലേ പംചശീര്ഷാവിവോരഗൌ।।
02040010a തൃതീയമേതദ്ബാലസ്യ ലലാടസ്ഥം ച ലോചനം।
02040010c നിമജ്ജിഷ്യതി യം ദൃഷ്ട്വാ സോഽസ്യ മൃത്യുര്ഭവിഷ്യതി।।
“യാരു തന്ന തൊഡെയമേലെ ഇവനന്നു ഹിഡിദാഗ അവന അധിക എരഡു കൈഗളു ഐദുഹെഡെയ സര്പദംതെ ഭൂമിയമേലെ ബീളുത്തവെയോ മത്തു ഈ ബാലകന ഹണെയ മേലിരുവ മൂരനെയ കണ്ണു കരഗി ഹോഗുത്തദെയോ അവനേ ഇവന മൃത്യുവാഗുത്താനെ.”
02040011a ത്ര്യക്ഷം ചതുര്ഭുജം ശ്രുത്വാ തഥാ ച സമുദാഹൃതം।
02040011c ധരണ്യാം പാര്ഥിവാഃ സര്വേ അഭ്യഗച്ഛന് ദിദൃക്ഷവഃ।।
അവനിഗെ മൂരു കണ്ണുഗളു മത്തു നാല്കു ഭുജഗളിവെ എംദു കേളിദ ധരണിയ സര്വ പാര്ഥിവ സമുദായവൂ അവനന്നു നോഡലു ബംദരു.
02040012a താന്പൂജയിത്വാ സംപ്രാപ്താന്യഥാര്ഹം സ മഹീപതിഃ।
02040012c ഏകൈകസ്യ നൃപസ്യാംകേ പുത്രമാരോപയത്തദാ।।
02040013a ഏവം രാജസഹസ്രാണാം പൃഥക്ത്വേന യഥാക്രമം।
02040013c ശിശുരംകേ സമാരൂഢോ ന തത്പ്രാപ നിദര്ശനം।।
ആഗമിസിദവരന്നു മഹീപതിയു യഥാര്ഹ സ്വാഗതിസി ഒബ്ബൊബ്ബര തൊഡെയ മേലൂ പുത്രനന്നു കൂരിസിദനു. ഈ രീതി ആഗമിസിദ സഹസ്രാരു രാജര തൊഡെയമേലെ കൂരിസിദരൂ ഭവിഷ്യവാണിയു നിജവാഗലില്ല.
02040014a തതശ്ചേദിപുരം പ്രാപ്തൌ സംകര്ഷണജനാര്ദനൌ।
02040014c യാദവൌ യാദവീം ദ്രഷ്ടും സ്വസാരം താം പിതുസ്തദാ।।
ആഗ സംകര്ഷണ ജനാര്ദനരിബ്ബരു യാദവരൂ തമ്മ തംദെയ തംഗി യാദവിയന്നു നോഡലു ചേദിപുരക്കെ ബംദരു.
02040015a അഭിവാദ്യ യഥാന്യായം യഥാജ്യേഷ്ഠം നൃപാംശ്ച താന്।
02040015c കുശലാനാമയം പൃഷ്ട്വാ നിഷണ്ണൌ രാമകേശവൌ।।
ജേഷ്ഠരന്നൂ നൃപതിയന്നൂ യഥാന്യായ അഭിവംദിസി രാമ-കേശവരു കുശലപ്രശ്നെഗളന്നു കേളി കുളിതുകൊംഡരു.
02040016a അഭ്യര്ചിതൌ തദാ വീരൌ പ്രീത്യാ ചാഭ്യധികം തതഃ।
02040016c പുത്രം ദാമോദരോത്സംഗേ ദേവീ സമ്ന്യദധാത്സ്വയം।।
ഇബ്ബരു വീരരന്നൂ സ്വാഗതിസലായിതു മത്തു അധിക പ്രീതിയിംദ ദേവിയു തന്ന മഗനന്നു സ്വയം ദാമോദരന തൊഡെയ മേലെ കൂരിസിദളു.
02040017a ന്യസ്തമാത്രസ്യ തസ്യാംകേ ഭുജാവഭ്യധികാവുഭൌ।
02040017c പേതതുസ്തച്ച നയനം നിമമജ്ജ ലലാടജം।।
അവന തൊഡെയമേലെ ഇട്ടകൂഡലേ അധികവാഗിദ്ദ അവന എരഡു കൈഗളു കെളഗെ ബിദ്ദവു മത്തു ലലാടദല്ലിദ്ദ നയനവൂ കരഗിഹോയിതു.
02040018a തദ്ദൃഷ്ട്വാ വ്യഥിതാ ത്രസ്താ വരം കൃഷ്ണമയാചത।
02040018c ദദസ്വ മേ വരം കൃഷ്ണ ഭയാര്തായാ മഹാഭുജ।।
02040019a ത്വം ഹ്യാര്താനാം സമാശ്വാസോ ഭീതാനാമഭയംകരഃ।
02040019c പിതൃഷ്വസാരം മാ ഭൈഷീരിത്യുവാച ജനാര്ദനഃ।।
02040020a ദദാനി കം വരം കിം വാ കരവാണി പിതൃഷ്വസഃ।
02040020c ശക്യം വാ യദി വാശക്യം കരിഷ്യാമി വചസ്തവ।।
ഇദന്നു നോഡി വ്യഥിതളാഗി നഡുഗിദ അവളു കൃഷ്ണനല്ലി ബേഡികൊംഡളു: “മഹാഭുജ കൃഷ്ണ! ഭയാര്ത നനഗെ വരവന്നു കൊഡു. നീനു ആര്തര സമാശ്വാസ മത്തു ഭയഭീതര അഭയംകര.” ആഗ തന്ന തംദെയ തംഗിഗെ ജനാര്ദനനു ഉത്തരിസിദനു: “ഹെദരബേഡ! അത്തെ! നാനു നിനഗെ യാവ വരവന്നു കൊഡലി? ഏനു മാഡലി? അദു സാധ്യവിരലി അഥവാ സാധ്യവില്ലദിരലി. നിന്ന മാതിനംതെ മാഡുത്തേനെ.”
02040021a ഏവമുക്താ തതഃ കൃഷ്ണമബ്രവീദ്യദുനംദനം।
02040021c ശിശുപാലസ്യാപരാധാന് ക്ഷമേഥാസ്ത്വം മഹാബല।।
ഇദക്കെ അവളു യദുനംദന കൃഷ്ണനിഗെ ഹേളിദളു: “മഹാബല! നീനു ശിശുപാലന അപരാധഗളന്നു ക്ഷമിസു.”
02040022 കൃഷ്ണ ഉവാച।
02040022a അപരാധശതം ക്ഷാമ്യം മയാ ഹ്യസ്യ പിതൃഷ്വസഃ।
02040022c പുത്രസ്യ തേ വധാര്ഹാണാം മാ ത്വം ശോകേ മനഃ കൃഥാഃ।।
കൃഷ്ണനു ഹേളിദനു: “അത്തെ! വധാര്ഹവാഗിദ്ദരൂ ഇവന നൂരു അപരാധഗളന്നു ക്ഷമിസുത്തേനെ. ശോകിസബേഡ.””
02040023 ഭീഷ്മ ഉവാച।
02040023a ഏവമേഷ നൃപഃ പാപഃ ശിശുപാലഃ സുമംദധീഃ।
02040023c ത്വാം സമാഹ്വയതേ വീര ഗോവിംദവരദര്പിതഃ।।
ഭീഷ്മനു ഹേളിദനു: “വീര! ആദുദരിംദലേ ഗോവിംദവരദര്പിത ഈ പാപി നൃപ മൂഢ ശിശുപാലനു നിന്നന്നു കെരളിസുത്തിദ്ദാനെ2.”
സമാപ്തി
ഇതി ശ്രീ മഹാഭാരതേ സഭാപര്വണി ശിശുപാലവധപര്വണി ശിശുപാലവൃത്താംതകഥനേ ചത്വാരിംശോഽധ്യായഃ।।
ഇദു ശ്രീ മഹാഭാരതദല്ലി സഭാപര്വദല്ലി ശിശുപാലവധപര്വദല്ലി ശിശുപാലവൃത്താംതകഥന എന്നുവ നലവത്തനെയ അധ്യായവു.