പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
ആദി പര്വ
ആസ്തീക പര്വ
അധ്യായ 46
സാര
തക്ഷകനു ആസെതോരിസി കാശ്യപനന്നു ഹിംദെ കളുഹിസിദുദര കുരിതു വരദി മത്തു സാക്ഷി (1-25). തക്ഷകന സേഡു തീരിസലു ജനമേജയനു സര്പഗള നാശദ കുരിതു നിശ്ചയിസിദുദു (26-41).01046001 മംത്രിണ ഊചുഃ।
01046001a തതഃ സ രാജാ രാജേംദ്ര സ്കംധേ തസ്യ ഭുജംഗമം।
01046001c മുനേഃ ക്ഷുത്ക്ഷാമ ആസജ്യ സ്വപുരം പുനരായയൌ।।
മംത്രിഗളു ഹേളിദരു: “ഹസിദു ആയാസഗൊംഡിദ്ദ രാജേംദ്രനു ആ മുനിയ ഭുജദ മേലെ സര്പവന്നു ഏരിസി തന്ന നഗരിഗെ മരളിദനു.
01046002a ഋഷേസ്തസ്യ തു പുത്രോഽഭൂദ്ഗവി ജാതോ മഹായശാഃ।
01046002c ശൃംഗീ നാമ മഹാതേജാസ്തിഗ്മവീര്യോഽതികോപനഃ।।
ആ ഋഷിഗെ ഹസുവിനല്ലി ഹുട്ടിദ്ദ മഹായശസ്വി, മഹാതേജസ്വി, തിഗ്മവീര്യ, മത്തു അതികോപി ശൃംഗി എംബ ഹെസരിന മഗനിദ്ദനു.
01046003a ബ്രഹ്മാണം സോഽഭ്യുപാഗമ്യ മുനിഃ പൂജാം ചകാര ഹ।
01046003c അനുജ്ഞാതോ ഗതസ്തത്ര ശൃംഗീ ശുശ്രാവ തം തദാ।
01046003e സഖ്യുഃ സകാശാത്പിതരം പിത്രാ തേ ധര്ഷിതം തഥാ।।
01046004a മൃതം സര്പം സമാസക്തം പിത്രാ തേ ജനമേജയ।
01046004c വഹംതം കുരുശാര്ദൂല സ്കംധേനാനപകാരിണം।।
ജനമേജയ! കുരുശാര്ദൂല! ആ മുനിയു ബ്രഹ്മനല്ലിഗെ ഹോഗി അവന പൂജെയന്നു മാഡുത്തിദ്ദനു. ഒമ്മെ അവനു മരളി ബരുത്തിരുവാഗ അവന ഗെളെയനു “നിന്ന തംദെയു മൃത സര്പവൊംദന്നു ഭുജഗള മേലിരിസികൊംഡിദ്ദാനെ!” എംദു അവന തംദെഗെ ആദ അപമാനദ കുരിതു ഹേളിദനു.
01046005a തപസ്വിനമതീവാഥ തം മുനിപ്രവരം നൃപ।
01046005c ജിതേംദ്രിയം വിശുദ്ധം ച സ്ഥിതം കര്മണ്യഥാദ്ഭുതേ।।
01046006a തപസാ ദ്യോതിതാത്മാനം സ്വേഷ്വംഗേഷു യതം തഥാ।।
01046006c ശുഭാചാരം ശുഭകഥം സുസ്ഥിരം തമലോലുപം।।
01046007a അക്ഷുദ്രമനസൂയം ച വൃദ്ധം മൌനവ്രതേ സ്ഥിതം।
01046007c ശരണ്യം സര്വഭൂതാനാം പിത്രാ വിപ്രകൃതം തവ।।
നൃപ! നിന്ന തംദെയു ഓര്വ മുനിപ്രവര, ജിതേംദ്രിയ, വിശുദ്ധ, അദ്ഭുതകര്മനിരത, തപസ്സിനിംദ ആത്മ മത്തു അംഗഗളു കാംതിയുക്തവാഗിരുവ, ശുഭാചാരി, ശുഭവാചക, സുസ്ഥിര, തമലോലുപ, അക്ഷുദ്ര, അനസൂയ, വൃദ്ധ, മൌനവ്രതദല്ലിദ്ദ, സര്വഭൂതഗള ശരണ്യനാദ ആ ഉഗ്രതപസ്വിയന്നു അപമാനിസിദ്ദനു.
01046008a ശശാപാഥ സ തച്ഛ്രുത്വാ പിതരം തേ രുഷാന്വിതഃ।
01046008c ഋഷേഃ പുത്രോ മഹാതേജാ ബാലോഽപി സ്ഥവിരൈര്വരഃ।।
ഇദന്നു കേളി രോഷാന്വിതനാഗി ബാലകനാഗിദ്ദരൂ ശ്രേഷ്ഠനാഗിദ്ദ മഹാതേജസ്വി ഋഷിപുത്രനു നിന്ന തംദെയന്നു ശപിസിദനു.
01046009a സ ക്ഷിപ്രമുദകം സ്പൃഷ്ട്വാ രോഷാദിദമുവാച ഹ।
01046009c പിതരം തേഽഭിസംധായ തേജസാ പ്രജ്വലന്നിവ।।
തക്ഷണവേ അവനു നീരന്നു സ്പര്ഷിസി രോഷദിംദ പ്രജ്വലിസുവ തേജസ്സുള്ളവനാഗി നിന്ന തംദെയന്നുദ്ദേശിസി ഹേളിദനു:
01046010a അനാഗസി ഗുരൌ യോ മേ മൃതം സര്പമവാസൃജത്।
01046010c തം നാഗസ്തക്ഷകഃ ക്രുദ്ധസ്തേജസാ സാദയിഷ്യതി।
01046010e സപ്തരാത്രാദിതഃ പാപം പശ്യ മേ തപസോ ബലം।।
“മൃതസര്പവന്നു യാവ പാപിയു നന്ന ഗുരുവിഗെ തൊഡിസിദ്ദാനെയോ അവനന്നു നാഗ തക്ഷകനു ഇംദിനിംദ ഏളു രാത്രിഗളൊളഗെ തന്ന വിഷദിംദ സുട്ടുഹാകുത്താനെ. നന്ന തപോബലവന്നു ആ പാപിയു നോഡലി!”
01046011a ഇത്യുക്ത്വാ പ്രയയൌ തത്ര പിതാ യത്രാസ്യ സോഽഭവത്।
01046011c ദൃഷ്ട്വാ ച പിതരം തസ്മൈ ശാപം തം പ്രത്യവേദയത്।।
ഹീഗെ ഹേളി അവനു തന്ന തംദെയിദ്ദല്ലിഗെ ബംദു അവനന്നു കംഡു ശാപദ കുരിതു വരദി മാഡിദനു.
01046012a സ ചാപി മുനിശാര്ദൂലഃ പ്രേഷയാമാസ തേ പിതുഃ।
01046012c ശപ്തോഽസി മമ പുത്രേണ യത്തോ ഭവ മഹീപതേ।
01046012e തക്ഷകസ്ത്വാം മഹാരാജ തേജസാ സാദയിഷ്യതി।।
ആഗ ആ മുനിശാര്ദൂലനു നിന്ന തംദെഗെ ഒംദു സംദേശവന്നു കളുഹിസിദനു: “മഹീപതേ! നീനു നന്ന പുത്രനിംദ ശപിസല്പട്ടിദ്ദീയെ. മഹാരാജ! തക്ഷകനു തന്ന തേജസ്സിനിംദ നിന്നന്നു സുഡലിദ്ദാനെ.”
01046013a ശ്രുത്വാ തു തദ്വചോ ഘോരം പിതാ തേ ജനമേജയ।
01046013c യത്തോഽഭവത്പരിത്രസ്തസ്തക്ഷകാത്പന്നഗോത്തമാത്।।
ജനമേജയ! ആ ഘോര വചനഗളന്നു കേളിദ നിന്ന തംദെയു പന്നഗോത്തമ തക്ഷകനിംദ തപ്പിസികൊള്ളലു എല്ലാ തരഹദ മുംജാഗരൂകതെയന്നു കൈഗൊംഡനു.
01046014a തതസ്തസ്മിംസ്തു ദിവസേ സപ്തമേ സമുപസ്ഥിതേ।
01046014c രാജ്ഞഃ സമീപം ബ്രഹ്മര്ഷിഃ കാശ്യപോ ഗംതുമൈച്ഛത।।
ഏളനെയ ദിവസവു ബംദാഗ രാജന ബളിഗെ ബ്രഹ്മര്ഷി കാശ്യപനു ബരലു ഉത്സുകനാഗിദ്ദനു.
01046015a തം ദദര്ശാഥ നാഗേംദ്രഃ കാശ്യപം തക്ഷകസ്തദാ।
01046015c തമബ്രവീത്പന്നഗേംദ്രഃ കാശ്യപം ത്വരിതം വ്രജന്।
01046015e ക്വ ഭവാംസ്ത്വരിതോ യാതി കിം ച കാര്യം ചികീര്ഷതി।।
ആഗ നാഗേംദ്ര തക്ഷകനു കാശ്യപനന്നു നോഡിദനു. അവസരദല്ലി ബരുത്തിദ്ദ കാശ്യപനല്ലി പന്നഗേംദ്രനു കേളിദനു: “ഇഷ്ടൊംദു അവസരദല്ലി നീനു എല്ലിഗെ ഹോഗുത്തിരുവെ മത്തു അല്ലി ഏനു കെലസവിദെ?”
01046016 കാശ്യപ ഉവാച।
01046016a യത്ര രാജാ കുരുശ്രേഷ്ഠഃ പരിക്ഷിന്നാമ വൈ ദ്വിജ।
01046016c തക്ഷകേണ ഭുജംഗേന ധക്ഷ്യതേ കില തത്ര വൈ।।
01046017a ഗച്ഛാമ്യഹം തം ത്വരിതഃ സദ്യഃ കര്തുമപജ്വരം।
01046017c മയാഭിപന്നം തം ചാപി ന സര്പോ ധര്ഷയിഷ്യതി।।
കാശ്യപനു ഹേളിദനു: “ദ്വിജനേ! നാഗ തക്ഷകനു കച്ചലിരുവ പരിക്ഷിതനെംബ ഹെസരിന കുരുശ്രേഷ്ഠ രാജനല്ലിഗെ അവനു ആ സര്പദ കഡിതദിംദ സായദ ഹാഗെ ചികിത്സെയന്നു നീഡലു അവസരദല്ലി ഹോഗുത്തിദ്ദേനെ.”
01046018 തക്ഷക ഉവാച।
01046018a കിമര്ഥം തം മയാ ദഷ്ടം സംജീവയിതുമിച്ഛസി।
01046018c ബ്രൂഹി കാമമഹം തേഽദ്യ ദധ്മിസ്വം വേഷ്മഗമ്യതാം।।
തക്ഷകനു ഹേളിദനു: “നാനു കച്ചുവവനന്നു നീനു ബദുകിസലു ഏകെ ബയസുത്തീയെ? നിന്ന ആസെയേനെംബുദന്നു ഹേളു. നീനു അല്ലിഗെ യാവുദര ആസെയിംദ ഹോഗുത്തിദ്ദീയോ അദന്നു നാനേ കൊഡുത്തേനെ.””
01046019 മംത്രിണ ഊചുഃ।
01046019a ധനലിപ്സുരഹം തത്ര യാമീത്യുക്തശ്ച തേന സഃ।
01046019c തമുവാച മഹാത്മാനം മാനയന്‌ ശ്ലക്ഷ്ണയാ ഗിരാ।।
മംത്രിഗളു ഹേളിദരു: ““ഹണദ ആസെയിംദ അല്ലിഗെ ഹോഗുത്തിദ്ദേനെ” എംദു ഹേളലു അവനു ആ മഹാത്മനിഗെ ഈ ഗൌരവയുക്ത ശ്ലാഘനീയ മാതുഗളന്നാഡിദനു:
01046020a യാവദ്ധനം പ്രാര്ഥയസേ തസ്മാദ്രാജ്ഞസ്തതോഽധികം।
01046020c ഗൃഹാണ മത്ത ഏവ ത്വം സംനിവര്തസ്വ ചാനഘ।।
“അനഘ! നീനു രാജനിംദ എഷ്ടു ധനവന്നു കേള ബയസുത്തീയോ അദക്കൂ അധികവാദ ധനവന്നു നന്നിംദ സ്വീകരിസി ഹിംദിരുഗു.
01046021a സ ഏവമുക്തോ നാഗേന കാശ്യപോ ദ്വിപദാം വരഃ।
01046021c ലബ്ധ്വാ വിത്തം നിവവൃതേ തക്ഷകാദ്യാവദീപ്സിതം।।
നാഗേംദ്രന ആ മാതുഗളന്നു കേളി ദ്വിജശ്രേഷ്ഠ കാശ്യപനു തനഗെ ബേകാദഷ്ടു ധനവന്നു തക്ഷകനിംദ പഡെദു ഹിംദിരുഗിദനു.
01046022a തസ്മിന്പ്രതിഗതേ വിപ്രേ ചധ്മനോപേത്യ തക്ഷകഃ।
01046022c തം നൃപം നൃപതിശ്രേഷ്ഠ പിതരം ധാര്മികം തവ।।
01046023a പ്രാസാദസ്ഥം യത്തമപി ദഗ്ധവാന്വിഷവഹ്നിനാ।
01046023c തതസ്ത്വം പുരുഷവ്യാഘ്ര വിജയായാഭിഷേചിതഃ।।
ആ വിപ്രനു ഹൊരടുഹോദ നംതര തക്ഷകനു അരമനെയല്ലിദ്ദ നിന്ന തംദെ നൃപതിശ്രേഷ്ഠ ധാര്മിക നൃപനല്ലിഗെ രൂപ ബദലായിസികൊംഡു ഹോഗി, അവനന്നു തന്ന വിഷാഗ്നിയിംദ സുട്ടുഹാകിദനു. പുരുഷവ്യാഘ്ര! ഇദര നംതര നിനഗെ രാജാഭിഷേകവന്നു മാഡലായിതു.
01046024a ഏതദ്ദൃഷ്ടം ശ്രുതം ചാപി യഥാവന്നൃപസത്തമ।
01046024c അസ്മാഭിര്നിഖിലം സര്വം കഥിതം തേ സുദാരുണം।।
നൃപസത്തമ! നാവു നോഡിദ്ദുദന്നു മത്തു കേളിദ്ദുദെല്ലവന്നൂ ദാരുണവാഗിദ്ദരൂ യഥാവത്താഗി നിനഗെ തിളിസിദ്ദേവെ.
01046025a ശ്രുത്വാ ചൈതം നൃപശ്രേഷ്ഠ പാര്ഥിവസ്യ പരാഭവം।
01046025c അസ്യ ചര്ഷേരുത്തംകസ്യ വിധത്സ്വ യദനംതരം।।
നൃപശ്രേഷ്ഠ! പാര്ഥിവന മത്തു നംതര ഋഷി ഉത്തംകന പരാഭവഗള കുരിതു കേളിദ്ദീയെ. നിനഗെ യുക്തവെനിസിദ്ദുദന്നു മാഡു.”
01046026 ജനമേജയ ഉവാച।
01046026a ഏതത്തു ശ്രോതുമിച്ഛാമി അടവ്യാം നിര്ജനേ വനേ।
01046026c സംവാദം പന്നഗേംദ്രസ്യ കാശ്യപസ്യ ച യത്തദാ।।
01046027a കേന ദൃഷ്ടം ശ്രുതം ചാപി ഭവതാം ശ്രോത്രമാഗതം।
01046027c ശ്രുത്വാ ചാഥ വിധാസ്യാമി പന്നഗാംതകരീം മതിം।।
ജനമേജയനു ഹേളിദനു: “നീവു ഈഗതാനെ വരദി മാഡിദ അഡവിയ നിര്ജന വനദല്ലി പന്നഗേംദ്ര മത്തു കാശ്യപര നഡുവിന സംവാദവന്നു യാരു നോഡിദ്ദരു അഥവാ കേളിദ്ദരു എന്നുവുദന്നു കേളലു ബയസുത്തേനെ. അദന്നു കേളിദ നംതര നാഗഗള വിനാശദ കുരിതു നന്ന നിര്ധാരവന്നു തിളിസുത്തേനെ.”
01046028 മംത്രിണ ഊചുഃ।
01046028a ശൃണു രാജന്യഥാസ്മാകം യേനൈതത്കഥിതം പുരാ।
01046028c സമാഗമം ദ്വിജേംദ്രസ്യ പന്നഗേംദ്രസ്യ ചാധ്വനി।।
മംത്രിഗളു ഹേളിദരു: “രാജന്! ഈ ഹിംദെ ദ്വിജേംദ്ര മത്തു പന്നഗേംദ്രര മധ്യെ നഡെദ സംവാദവന്നു നാവു യാരിംദ കേളിദെവെന്നുവുദന്നു കേളു.
01046029a തസ്മിന്വൃക്ഷേ നരഃ കശ്ചിദിംധനാര്ഥായ പാര്ഥിവ।
01046029c വിചിന്വന്പൂര്വമാരൂഢഃ ശുഷ്കശാഖം വനസ്പതിം।
01046029e അബുധ്യമാനൌ തം തത്ര വൃക്ഷസ്ഥം പന്നഗദ്വിജൌ।।
പാര്ഥിവ! ഇംധനാര്ഥവാഗി യാവനോ ഒബ്ബനു ഒംദു വൃക്ഷവന്നു ഹത്തി വൃക്ഷദല്ലിരുവ ഒണരെംബെഗളന്നു കട്ടിഗെഗളന്നാഗി കഡിയുത്തിദ്ദനു. ആദരെ ആ വൃക്ഷദല്ലിദ്ദ അവനന്നു പന്നഗനാഗലീ ദ്വിജനാഗലീ നോഡലില്ല.
01046030a സ തു തേനൈവ വൃക്ഷേണ ഭസ്മീഭൂതോഽഭവത്തദാ।
01046030c ദ്വിജപ്രഭാവാദ്രാജേംദ്ര ജീവിതഃ സവനസ്പതിഃ।।
ആ വൃക്ഷദ ജൊതെഗെ അവനൂ കൂഡ ഭസ്മീഭൂതനാഗിദ്ദ മത്തു രാജേംദ്ര! അദേ മരദ ജൊതെഗെ ആ ദ്വിജന പ്രഭാവദിംദ പുനഃ ജീവിതഗൊംഡിദ്ദ.
01046031a തേന ഗത്വാ നൃപശ്രേഷ്ഠ നഗരേഽസ്മിന്നിവേദിതം।
01046031c യഥാവൃത്തം തു തത്സര്വം തക്ഷകസ്യ ദ്വിജസ്യ ച।।
നൃപശ്രേഷ്ഠ! അവനേ ഈ നഗരക്കെ ബംദു തക്ഷക മത്തു ദ്വിജന കുരിതു എല്ലവന്നൂ യഥാവത്താഗി വരദി മാഡിദനു.
01046032a ഏതത്തേ കഥിതം രാജന്യഥാവൃത്തം യഥാശ്രുതം।
01046032c ശ്രുത്വാ തു നൃപശാര്ദൂല പ്രകുരുഷ്വ യഥേപ്സിതം।।
രാജന്! ഹീഗെ നാവു നഡെദുദ്ദന്നു മത്തു കേളിദ്ദുദന്നു വരദിമാഡിദ്ദേവെ. ഇദന്നു കേളിദ നീനു ബയസിദ ഹാഗെ മാഡു.””
01046033 സൂത ഉവാച।
01046033a മംത്രിണാം തു വചഃ ശ്രുത്വാ സ രാജാ ജനമേജയഃ।
01046033c പര്യതപ്യത ദുഃഖാര്തഃ പ്രത്യപിംഷത്കരേ കരം।।
സൂതനു ഹേളിദനു: “മംത്രിഗള ആ മാതന്നു കേളിദ രാജ ജനമേജയനു കൈ ഹിംഡികൊള്ളുത്താ ദുഃഖാര്തനാഗി രോദിസിദനു.
01046034a നിഃശ്വാസമുഷ്ണമസകൃദ്ദീര്ഘം രാജീവലോചനഃ।
01046034c മുമോചാശ്രൂണി ച തദാ നേത്രാഭ്യാം പ്രതതം നൃപഃ।
01046034e ഉവാച ച മഹീപാലോ ദുഃഖശോകസമന്വിതഃ।।
ആ രാജീവലോചന രാജ മഹീപാലനു ദീര്ഘവാദ ബിസി നിട്ടുസിരു ബിട്ടു കണ്ണുഗളിംദ കണ്ണീരു സുരിസുത്താ, ദുഃഖശോകസമന്വിതനാഗി ഹേളിദനു:
01046035a ശ്രുത്വൈതദ്ഭവതാം വാക്യം പിതുര്മേ സ്വര്ഗതിം പ്രതി।
01046035c നിശ്ചിതേയം മമ മതിര്യാ വൈ താം മേ നിബോധത।।
“നന്ന തംദെയു സ്വര്ഗഗതിയന്നു ഹേഗെ പഡെദ എന്നുവുദന്നു നിമ്മിംദ കേളിദെ. ഈഗ നന്ന മനസ്സിന ധൃഢ നിശ്വയവന്നു തിളിയിരി.
01046036a അനംതരമഹം മന്യേ തക്ഷകായ ദുരാത്മനേ।
01046036c പ്രതികര്തവ്യമിത്യേവ യേന മേ ഹിംസിതഃ പിതാ।।
നന്ന തംദെഗെ ഹിംസെകൊട്ട ദുരാത്മ തക്ഷകനിഗെ പ്രതീകാരവന്നെസഗുവ കാര്യദല്ലി വിളംബമാഡബാരദു.
01046037a ഋഷേര്ഹി ശൃംഗേര്വചനം കൃത്വാ ദഗ്ധ്വാ ച പാര്ഥിവം।
01046037c യദി ഗച്ഛേദസൌ പാപോ നനു ജീവേത്പിതാ മമ।।
അവനേ ഋഷി ശൃംഗിയ മാതുഗളു നിജവാഗുവംതെ മാഡിദനു മത്തു നന്ന തംദെയന്നു സുട്ടുഹാകിദനു. ഈ പാപിയു ഹൊരടു ഹോഗിദ്ദരെ നന്ന തംദെയു ബദുകിരുത്തിദ്ദനു.
01046038a പരിഹീയേത കിം തസ്യ യദി ജീവേത്സ പാര്ഥിവഃ।
01046038c കാശ്യപസ്യ പ്രസാദേന മംത്രിണാം സുനയേന ച।।
കാശ്യപന അനുഗ്രഹദിംദ മത്തു മംത്രിഗള യോജനെയംതെ പാര്ഥിവനു ബദുകിദ്ദരെ അവനു ഏനന്നു കളെദുകൊള്ളുത്തിദ്ദ?
01046039a സ തു വാരിതവാന്മോഹാത്കാശ്യപം ദ്വിജസത്തമം।
01046039c സംജിജീവയിഷും പ്രാപ്തം രാജാനമപരാജിതം।।
അപരാജിത രാജനിഗെ പുനര്ജീവനവന്നു കൊഡലു ബരുത്തിദ്ദ ദ്വിജസത്തമ കാശ്യപനന്നു അവനേ മോഹദിംദ തഡെഗട്ടിദനു.
01046040a മഹാനതിക്രമോ ഹ്യേഷ തക്ഷകസ്യ ദുരാത്മനഃ।
01046040c ദ്വിജസ്യ യോഽദദദ്ദ്രവ്യം മാ നൃപം ജീവയേദിതി।।
നൃപനന്നു ബദുകിസബാരദെംദു ആ ദ്വിജനിഗെ സംപത്തന്നിത്ത ദുരാത്മ തക്ഷകന ദുഷ്കര്മവു മഹത്തരവാദദ്ദു.
01046041a ഉത്തംകസ്യ പ്രിയം കുര്വന്നാത്മനശ്ച മഹത്പ്രിയം।
01046041c ഭവതാം ചൈവ സര്വേഷാം യാസ്യാമ്യപചിതിം പിതുഃ।।
ഉത്തംകനിഗെ പ്രിയവാദുദന്നു മാഡലു, നിമ്മന്നെല്ല മത്തു നന്നന്നു സംതസഗൊളിസലോസുഗ നാനു നന്ന തംദെയ സേഡന്നു തീരിസികൊള്ളുത്തേനെ.””
സമാപ്തി
ഇതി ശ്രീ മഹാഭാരതേ ആദിപര്വണി ആസ്തീകപര്വണി പാരിക്ഷിന്മംത്രിസംവാദേ ഷട്‌ചത്വാരിംശോഽധ്യായഃ।
ഇദു ശ്രീ മഹാഭാരതദല്ലി ആദിപര്വദല്ലി ആസ്തീകപര്വദല്ലി പാരിക്ഷിന്മംത്രിസംവാദവെംബ നല്വത്താരനെയ അധ്യായവു.