പ്രവേശ
।। ഓം ഓം നമോ നാരായണായ।। ശ്രീ വേദവ്യാസായ നമഃ ।।
ശ്രീ കൃഷ്ണദ്വൈപായന വേദവ്യാസ വിരചിത
ശ്രീ മഹാഭാരത
ആദി പര്വ
ആസ്തീക പര്വ
അധ്യായ 37
സാര
ഋഷിപുത്രനിംദ പരിക്ഷിതനിഗെ ശാപ (1-10). ഋഷിയു മഗനിഗെ ശാപവന്നു ഹിംതെഗെദുകൊള്ളലു ഹേളിദുദു (11-27).01037001 സൂത ഉവാച।
01037001a ഏവമുക്തഃ സ തേജസ്വീ ശൃംഗീ കോപസമന്വിതഃ।
01037001c മൃതധാരം ഗുരും ശ്രുത്വാ പര്യതപ്യത മന്യുനാ।।
സൂതനു ഹേളിദനു: “ആ തേജസ്വി ശൃംഗിയു തന്ന ഗുരുവു ഒംദു മൃതശരീരവന്നു ധരിസിദ്ദാനെ എംദു കേളി കോപസമന്വിതനാഗി സിട്ടിനിംദ ഉരിദെദ്ദനു.
01037002a സ തം കൃശമഭിപ്രേക്ഷ്യ സൂനൃതാം വാചമുത്സൃജന്।
01037002c അപൃച്ഛത കഥം താതഃ സ മേഽദ്യ മൃതധാരകഃ।।
ആഗ അവനു എല്ല മൃദു മാതുഗളന്നു ബദിഗൊത്തി കൃശനല്ലി “നന്ന തംദെയു ഇംദു യാവ കാരണക്കാഗി മൃതശരീരവന്നു ഹൊത്തിദ്ദാനെ?” എംദു കേളിദനു.
01037003 കൃശ ഉവാച।
01037003a രാജ്ഞാ പരിക്ഷിതാ താത മൃഗയാം പരിധാവതാ।
01037003c അവസക്തഃ പിതുസ്തേഽദ്യ മൃതഃ സ്കംധേ ഭുജംഗമഃ।।
കൃശനു ഹേളിദനു: “ബേടെയാഡുത്താ ബംദ രാജാ പരിക്ഷിതനു സത്ത ഒംദു സര്പവന്നു നിന്ന തംദെയ ഭുജദ മേലേരിസിദനു.”
01037004 ശൃംഗ്യുവാച।
01037004a കിം മേ പിത്രാ കൃതം തസ്യ രാജ്ഞോഽനിഷ്ടം ദുരാത്മനഃ।
01037004c ബ്രൂഹി ത്വം കൃശ തത്ത്വേന പശ്യ മേ തപസോ ബലം।।
ശൃംഗിയു ഹേളിദനു: “ആ ദുരാത്മ രാജനിഗെ നന്ന തംദെയു യാവ അനിഷ്ട കാര്യവന്നു മാഡിദനു? കൃശ! അദന്നു നനഗെ ഹേളു മത്തു നംതര നന്ന തപോബലവന്നു നോഡു.”
01037005 കൃശ ഉവാച।
01037005a സ രാജാ മൃഗയാം യാതഃ പരിക്ഷിദഭിമന്യുജഃ।
01037005c സസാര മൃഗമേകാകീ വിദ്ധ്വാ ബാണേന പത്രിണാ।।
കൃശനു ഹേളിദനു: “അഭിമന്യുവിന മഗ രാജാ പരിക്ഷിതനു തന്ന ബാണദ ഹൊഡെത തിംദു പലായനഗൈദ ജിംകെയൊംദന്നു ഏകാകിയാഗി അരസുത്താ ബംദനു.
01037006a ന ചാപശ്യന്മൃഗം രാജാ ചരംസ്തസ്മിന്മഹാവനേ।
01037006c പിതരം തേ സ ദൃഷ്ട്വൈവ പപ്രച്ഛാനഭിഭാഷിണം।।
ഈ മഹാവനദല്ലി ആ ജിംകെയന്നു കാണദേ അദന്നു ഹുഡുകുത്താ ബരുത്തിരുവാഗ നിന്ന തംദെയന്നു കംഡു അവനല്ലി കേളിദനു.
01037007a തം സ്ഥാണുഭൂതം തിഷ്ഠംതം ക്ഷുത്പിപാസാശ്രമാതുരഃ।
01037007c പുനഃ പുനര്മൃഗം നഷ്ടം പപ്രച്ഛ പിതരം തവ।।
ഹസിവു, ബായരികെ മത്തു ആയാസഗളിംദ ബളലിദ അവനു തന്ന സ്ഥാനദല്ലിയേ നിംതിദ്ദ നിന്ന തംദെയന്നു കളെദുഹോദ ജിംകെയ കുരിതു മേലിംദ മേലെ കേളിദനു.
01037008a സ ച മൌനവ്രതോപേതോ നൈവ തം പ്രത്യഭാഷത।
01037008c തസ്യ രാജാ ധനുഷ്കോട്യാ സര്പം സ്കംധേ സമാസൃജത്।।
ആദരെ മൌനവ്രത പാലിസുത്തിദ്ദ അവനു ഉത്തരവന്നു കൊഡദേ ഇദ്ദാഗ രാജനു തന്ന ധനുസ്സിന തുദിയിംദ സര്പവൊംദന്നു അവന ഭുജദ മേലേരിസിദനു.
01037009a ശൃംഗിംസ്തവ പിതാദ്യാസൌ തഥൈവാസ്തേ യതവ്രതഃ।
01037009c സോഽപി രാജാ സ്വനഗരം പ്രതിയാതോ ഗജാഹ്വയം।।
ശൃംഗി! വ്രതനിരത നിന്ന തംദെയു ഈഗലൂ അദേ അവസ്ഥെയല്ലി ഇദ്ദാനെ. രാജനു തന്ന നഗര ഹസ്തിനാപുരക്കെ തെരളിദ്ദാനെ.””
01037010 സൂത ഉവാച।
01037010a ശ്രുത്വൈവമൃഷിപുത്രസ്തു ദിവം സ്തബ്ധ്വേവ വിഷ്ഠിതഃ।
01037010c കോപസംരക്തനയനഃ പ്രജ്വലന്നിവ മന്യുനാ।।
സൂതനു ഹേളിദനു: “ഇദന്നു കേളിദ ഋഷിപുത്രനു ആകാശദ കംബദംതെ സ്തബ്ധനാഗി നിംതനു. കോപദിംദ അവന കണ്ണുഗളു കെംപാദവു മത്തു സിട്ടിനിംദ ഭുഗിലെംദു ഉരിദെദ്ദനു.
01037011a ആവിഷ്ടഃ സ തു കോപേന ശശാപ നൃപതിം തദാ।
01037011c വായുരപസ്പൃശ്യ തേജസ്വീ ക്രോധവേഗബലാത്കൃതഃ।।
കോപാവിഷ്ടനാഗി ക്രോധദ വേഗ ബലഗളിംദ ചോദിതനാഗി ആ തേജസ്വിയു നീരന്നു മുട്ടി ആ നൃപതിഗെ ശാപവന്നിത്തനു.
01037012 ശൃംഗ്യുവാച।
01037012a യോഽസൌ വൃദ്ധസ്യ താതസ്യ തഥാ കൃച്ഛ്രഗതസ്യ ച।
01037012c സ്കംധേ മൃതമവാസ്രാക്ഷീത്പന്നഗം രാജകില്ബിഷീ।।
01037013a തം പാപമതിസംക്രുദ്ധസ്തക്ഷകഃ പന്നഗോത്തമഃ।
01037013c ആശീവിഷസ്തിഗ്മതേജാ മദ്വാക്യബലചോദിതഃ।।
01037014a സപ്തരാത്രാദിതോ നേതാ യമസ്യ സദനം പ്രതി।
01037014c ദ്വിജാനാമവമംതാരം കുരൂണാമയശസ്കരം।।
ശൃംഗിയു ഹേളിദനു: “വൃദ്ധനൂ, കൃശനൂ ആദ നന്ന തംദെയ ഭുജഗള മേലെ മൃത സര്പവന്നു ഹാകി ദ്വിജനന്നു അപമാനിസി കുരുഗള യശസ്സന്നു ഹാളുമാഡിദ ആ രാജകില്ബിഷി, പാപ മതിയു ഇംദിനിംദ ഏളു രാത്രിയൊളഗെ നന്ന വാക്ബലദിംദ പ്രേരിത അതിവിഷസമാന്വിത തിഗ്മതേജസ്വി പന്നഗോത്തമ തക്ഷകനിംദ യമസദനക്കെ ഒയ്യല്പഡുത്താനെ.””
01037015 സൂത ഉവാച 01037015a ഇതി ശപ്ത്വാ നൃപം ക്രുദ്ധഃ ശൃംഗീ പിതരമഭ്യയാത്।
01037015c ആസീനം ഗോചരേ തസ്മിന്വഹംതം ശവപന്നഗം।।
സൂതനു ഹേളിദനു: “സിട്ടിനല്ലി ഈ രീതി രാജനന്നു ശപിസിദ ശൃംഗിയു ഹിംദിരുഗി ബംദു സര്പശവവന്നു ഹൊത്തു ഗോശാലെയല്ലി കുളിതിദ്ദ തന്ന തംദെയന്നു നോഡിദനു.
01037016a സ തമാലക്ഷ്യ പിതരം ശൃംഗീ സ്കംധഗതേന വൈ।
01037016c ശവേന ഭുജഗേനാസീദ്ഭൂയഃ ക്രോധസമന്വിതഃ।।
തംദെയ ഭുജഗള മേലെ ഇന്നൂ സര്പദ ശവവു ഇരുവുദന്നു നോഡി പുനഃ അവനു ക്രോധദിംദ ഉരിദെദ്ദനു.
01037017a ദുഃഖാച്ചാശ്രൂണി മുമുചേ പിതരം ചേദമബ്രവീത്।
01037017c ശ്രുത്വേമാം ധര്ഷണാം താത തവ തേന ദുരാത്മനാ।।
01037018a രാജ്ഞാ പരിക്ഷിതാ കോപാദശപം തമഹം നൃപം।
01037018c യഥാര്ഹതി സ ഏവോഗ്രം ശാപം കുരുകുലാധമഃ।।
ദുഃഖദിംദ കണ്ണീരിഡുത്താ തംദെഗെ ഹേളിദനു: “തംദേ! ആ ദുരാത്മനിംദ നിനഗാദ അപമാനവന്നു കേളിദ നാനു കോപഗൊംഡു ആ രാജ പരിക്ഷിതനിഗെ ശാപവന്നു കൊട്ടിദ്ദേനെ. ആ കുരുകുലാധമ നൃപനു നന്ന ഈ ഉഗ്ര ശാപക്കെ അര്ഹനാഗിദ്ദാനെ.
01037019a സപ്തമേഽഹനി തം പാപം തക്ഷകഃ പന്നഗോത്തമഃ।
01037019c വൈവസ്വതസ്യ ഭവനം നേതാ പരമദാരുണം।।
ഇംദിനിംദ ഏളു ദിനഗളല്ലി പന്നഗോത്തമ തക്ഷകനു ആ പാപിയന്നു വൈവസ്വതന പരമദാരുണ ഭവനക്കെ കരെദൊയ്യുത്താനെ.”
01037020a തമബ്രവീത്പിതാ ബ്രഹ്മംസ്തഥാ കോപസമന്വിതം।
01037020c ന മേ പ്രിയം കൃതം താത നൈഷ ധര്മസ്തപസ്വിനാം।।
ആഗ ആ കോപസമന്വിത ബ്രാഹ്മണനിഗെ അവന തംദെയു ഹേളിദനു: “നന്ന മഗനേ! നീനു മാഡിദ കെലസ നനഗെ ഇഷ്ടവാഗലില്ല. ധര്മതപസ്വിഗളിഗെ ഇദു തക്കുദല്ല.
01037021a വയം തസ്യ നരേംദ്രസ്യ വിഷയേ നിവസാമഹേ।
01037021c ന്യായതോ രക്ഷിതാസ്തേന തസ്യ പാപം ന രോചയേ।।
നാവു ആ നരേംദ്രന ഗഡിയൊളഗേ വാസിസുത്തിദ്ദേവെ. അവനു ന്യായദിംദ നമ്മന്നു രക്ഷിസുത്തിദ്ദാനെ, നാവു അവനിഗെ കെട്ടദ്ദന്നു യോചിസബാരദാഗിത്തു.
01037022a സര്വഥാ വര്തമാനസ്യ രാജ്ഞോ ഹ്യസ്മദ്വിധൈഃ സദാ।
01037022c ക്ഷംതവ്യം പുത്ര ധര്മോ ഹി ഹതോ ഹംതി ന സംശയഃ।।
വര്തമാനദല്ലിരുവ രാജനന്നു നമ്മംഥവരു സര്വഥാ ക്ഷമിസബേകു. പുത്ര! ധര്മവന്നു നാശപഡിസിദരെ ധര്മവേ നമ്മന്നു നാശപഡിസുത്തദെ.
01037023a യദി രാജാ ന രക്ഷേത പീഢാ വൈ നഃ പരാ ഭവേത്।
01037023c ന ശക്നുയാമ ചരിതും ധര്മം പുത്ര യഥാസുഖം।।
ഒംദുവേളെ രാജനു നമ്മന്നു രക്ഷിസുവുദില്ലവാദരെ നാവു ഹലവാരു മഹത്തര പീഡെഗളന്നു അനുഭവിസബേകാഗുത്തദെ. പുത്ര! ഇഷ്ടൊംദു സുഖദിംദ നാവു ധര്മദല്ലി നഡെയലു ശക്യവാഗുത്തിരലില്ല.
01037024a രക്ഷ്യമാണാ വയം താത രാജഭിഃ ശാസ്ത്രദൃഷ്ടിഭിഃ।
01037024c ചരാമോ വിപുലം ധര്മം തേഷാം ചാംശോഽസ്തി ധര്മതഃ।।
മഗനേ! രാജനിംദ രക്ഷണെയന്നു പഡെദ നാവു ശാസ്ത്രദൃഷ്ടിയല്ലി ജീവിസി വിപുല ധര്മവന്നു ഗളിസുത്തേവെ മത്തു അദരല്ലിന ഒംദു അംശവു അവനിഗൂ സേരുത്തദെ.
01037025a പരിക്ഷിത്തു വിശേഷേണ യഥാസ്യ പ്രപിതാമഹഃ।
01037025c രക്ഷത്യസ്മാന്യഥാ രാജ്ഞാ രക്ഷിതവ്യാഃ പ്രജാസ്തഥാ।।
വിശേഷവാഗി പരിക്ഷിതനു തന്ന പ്രപിതാമഹനംതെ, രാജനാദവനു തന്ന പ്രജെഗളന്നു ഹേഗെ രക്ഷിസബേകോ ഹാഗെ, നമ്മന്നൂ രക്ഷിസുത്തിദ്ദാനെ.
01037026a തേനേഹ ക്ഷുധിതേനാദ്യ ശ്രാംതേന ച തപസ്വിനാ।
01037026c അജാനതാ വ്രതമിദം കൃതമേതദസംശയം।।
ബായാരികെ ആയാസഗളിംദ ബളലിദ ആ തപസ്വി രാജനിഗെ നാനു ഈ വ്രതവന്നു മാഡുത്തിദ്ദേനെ എംദു ഗൊത്താഗലില്ല എന്നുവുദു അസംശയവേ സരി.
01037027a തസ്മാദിദം ത്വയാ ബാല്യാത്സഹസാ ദുഷ്കൃതം കൃതം।
01037027c ന ഹ്യര്ഹതി നൃപഃ ശാപമസ്മത്തഃ പുത്ര സര്വഥാ।।
ആദുദരിംദ ബാലകനാദ നീനു ആതുരദല്ലി മാഡിദ ഈ കെലസവു ദുഷ്കൃതവാദദ്ദു. പുത്ര! ആ നൃപനു നമ്മിംദ സര്വഥാ ഈ ശാപവന്നു പഡെയലു അര്ഹനല്ല.”
സമാപ്തി
ഇതി ശ്രീ മഹാഭാരതേ ആദിപര്വണി ആസ്തീകപര്വണി പരിക്ഷിച്ഛാപേ സപ്തത്രിംശോഽധ്യായഃ।
ഇദു ശ്രീ മഹാഭാരതദല്ലി ആദിപര്വദല്ലി ആസ്തീകപര്വദല്ലി പരിക്ഷിത് ശാപ എന്നുവ മൂവത്തേളനെയ അധ്യായവു.