ప్రవేశ
।। ఓం ఓం నమో నారాయణాయ।। శ్రీ వేదవ్యాసాయ నమః ।।
శ్రీ కృష్ణద్వైపాయన వేదవ్యాస విరచిత
శ్రీ మహాభారత
ఆది పర్వ
ఆస్తీక పర్వ
అధ్యాయ 34
సార
ఏలాపత్రను శాపవిమోచనెయ ఉపాయవన్ను తిళిసిదుదు (1-18).01034001 సూత ఉవాచ।
01034001a శ్రుత్వా తు వచనం తేషాం సర్వేషామితి చేతి చ।
01034001c వాసుకేశ్చ వచః శ్రుత్వా ఏలాపత్రోఽబ్రవీదిదం।।
సూతను హేళిదను: “ఎల్ల నాగగళు అవరవర మాతుగళన్ను హేళిదుదన్ను మత్తు వాసుకియ ఈ మాతుగళన్ను కేళిద ఏలాపత్రను అవరన్నుద్దేశిసి హేళిదను:
01034002a న స యజ్ఞో న భవితా న స రాజా తథావిధః।
01034002c జనమేజయః పాండవేయో యతోఽస్మాకం మహాభయం।।
“విధివిహితవాద ఈ యజ్ఞవన్నాగలీ అథవా నమ్మెల్లర ఈ మహాభయక్కె కారణవాగబల్ల పాండవేయ జనమేజయనన్నాగలీ తడెయలు సాధ్యవిల్ల.
01034003a దైవేనోపహతో రాజన్యో భవేదిహ పూరుషః।
01034003c స దైవమేవాశ్రయతే నాన్యత్తత్ర పరాయణం।।
రాజన్! దైవ పీడిత పురుషను దైవవన్ను మాత్ర మొరెహొగబేకే వినః బేరె యావుదూ అవన రక్షణెగె బరువుదిల్ల.
01034004a తదిదం దైవమస్మాకం భయం పన్నగసత్తమాః।
01034004c దైవమేవాశ్రయామోఽత్ర శృణుధ్వం చ వచో మమ।।
పన్నగసత్తమరే! నమ్మెల్లర ఈ భయవూ కూడ దైవదత్తవాదద్దు. దైవద ఆశ్రయవు మాత్ర నమగిరువ దారి. నన్న ఈ మాతుగళన్ను కేళి.
01034005a అహం శాపే సముత్సృష్టే సమశ్రౌషం వచస్తదా।
01034005c మాతురుత్సంగమారూధో భయాత్పన్నగసత్తమాః।।
01034006a దేవానాం పన్నగశ్రేష్ఠాస్తీక్ష్ణాస్తీక్ష్ణా ఇతి ప్రభో।
01034006c పితామహముపాగమ్య దుఃఖార్తానాం మహాద్యుతే।।
పన్నగసత్తమరే! నమ్మ కురితు శాపవన్ను ఉచ్ఛరిసిదాగ నాను భయదింద తాయియ తొడెయమేలేరి కుళితుకొండె. ఆగ నాను దేవప్రభువు “ఇదు బహళ తీక్ష్ణవాదద్దు! తీక్ష్ణవాదద్దు!” ఎందు హేళువుదన్ను కేళిదె. ఆగ ఆ మహాద్యుతిగళు దుఃఖార్తరాగి పితామహన బళి హోగి హేళిదరు:
01034007 దేవా ఊచుః।
01034007a కా హి లబ్ధ్వా ప్రియాన్పుత్రాన్ శపేదేవం పితామహ।
01034007c ఋతే కద్రూం తీక్ష్ణరూపాం దేవదేవ తవాగ్రతః।।
దేవతెగళు హేళిదరు: “పితామహ! దేవదేవ! కద్రువన్ను బిట్టు ఇన్ను యావ తాయియు ప్రియ పుత్రరన్ను హడెదు అవరన్నే ఈ రీతి తీక్ష్ణవాగి నిన్న ముందెయే శపిసబహుదు?
01034008a తథేతి చ వచస్తస్యాస్త్వయాప్యుక్తం పితామహ।
01034008c ఏతదిచ్ఛామ విజ్ఞాతుం కారణం యన్న వారితా।।
పితామహ! నీనూ కూడ హాగెయే ఆగలి ఎందు హేళిద్దుదన్ను కేళిదెవు. నీను అదన్ను తడెహిడియదే ఇరలు కారణవన్ను తిళియ బయసుత్తేవె.”
01034009 బ్రహ్మోవాచ।
01034009a బహవః పన్నగాస్తీక్ష్ణా భీమవీర్యా విషోల్బణాః।
01034009c ప్రజానాం హితకామోఽహం న నివారితవాంస్తదా।।
బ్రహ్మను హేళిదను: “తీక్ష్ణరూ భీమవీర్యరూ ఆద విషభరిత నాగగళు బహళవాగిద్దారె. ప్రజెగళెల్లర హితాసక్తియింద నాను అవళన్ను తడెయలిల్ల.
01034010a యే దందశూకాః క్షుద్రాశ్చ పాపచారా విషోల్బణాః।
01034010c తేషాం వినాశో భవితా న తు యే ధర్మచారిణః।।
యారు సదా కచ్చువ ప్రవృత్తియన్ను హొందిద్దారో, సణ్ణ సణ్ణ విషయక్కూ కచ్చుత్తారో, హెచ్చిన విషవన్ను హొందిరువరో అంథహ పాపచారిగళు మాత్ర వినాశ హొందుత్తారె. ధర్మచారిగళల్ల.
01034011a యన్నిమిత్తం చ భవితా మోక్షస్తేషాం మహాభయాత్।
01034011c పన్నగానాం నిబోధధ్వం తస్మిన్కాలే తథాగతే।।
ఆ కాలవు బందాగ నాగగళు తమ్మ ఈ మహాభయదింద హేగె మోక్షవన్ను హొందుత్తారె ఎన్నువుదన్ను కేళి.
01034012a యాయావరకులే ధీమాన్భవిష్యతి మహానృషిః।
01034012c జరత్కారురితి ఖ్యాతస్తేజస్వీ నియతేంద్రియః।।
యాయావర కులదల్లి జరత్కారువెందు ఖ్యాతిగొళ్ళువ తేజస్వియూ నియతేంద్రియనూ ధీమంతనూ ఆద మహాన్ ఋషియొబ్బను హుట్టుత్తానె
01034013a తస్య పుత్రో జరత్కారోరుత్పత్స్యతి మహాతపాః।
01034013c ఆస్తీకో నామ యజ్ఞం స ప్రతిషేత్స్యతి తం తదా।
01034013e తత్ర మోక్ష్యంతి భుజగా యే భవిష్యంతి ధార్మికాః।।
జరత్కారువినల్లి జనిసువ అవన పుత్ర ఆస్తీకనెంబ హెసరిన మహాతపస్వియు ఈ యజ్ఞవన్ను నిల్లిసి ధార్మిక నాగగళ బిడుగడెమాడుత్తానె.”
01034014 దేవా ఊచుః।
01034014a స మునిప్రవరో దేవ జరత్కారుర్మహాతపాః।
01034014c కస్యాం పుత్రం మహాత్మానం జనయిష్యతి వీర్యవాన్।।
దేవతెగళు హేళిదరు: “దేవ! ఆ మునిప్రవర మహాతపస్వి జరత్కారువిన మహాత్మ వీర్యవంత పుత్రను యారల్లి జనిసుత్తానె?”
01034015 బ్రహ్మోవాచ।
01034015a సనామాయాం సనామా స కన్యాయాం ద్విజసత్తమః।
01034015c అపత్యం వీర్యవాన్దేవా వీర్యవజ్జనయిష్యతి।।
బ్రహ్మను హేళిదను: “దేవతెగళే! ఆ వీర్యవంత ద్విజసత్తమను తన్న హెసరన్నే హొందిరువ పత్నియల్లి తన్న హాగెయే వీర్యవంత మగనన్ను పడెయుత్తానె.””
01034016 ఏలాపత్ర ఉవాచ।
01034016a ఏవమస్త్వితి తం దేవాః పితామహమథాబ్రువన్।
01034016c ఉక్త్వా చైవం గతా దేవాః స చ దేవః పితామహః।।
ఏలాపత్రను హేళిదను: “దేవతెగళు పితామహనిగె “హాగెయే ఆగలి” ఎందు హేళలు దేవతెగళిగె ఇదన్నెల్ల హేళిద దేవ పితామహను హొరటుహోదను.
01034017a సోఽహమేవం ప్రపశ్యామి వాసుకే భగినీం తవ।
01034017c జరత్కారురితి ఖ్యాతాం తాం తస్మై ప్రతిపాదయ।।
01034018a భైక్షవద్భిక్షమాణాయ నాగానాం భయశాంతయే।
01034018c ఋషయే సువ్రతాయ త్వమేష మోక్షః శ్రుతో మయా।।
వాసుకి! జరత్కారువెందు ఖ్యాతళాగిరువ నిన్న తంగియన్ను నోడుత్తిద్దేనె. నాగగళ భయవన్ను నివారిసలోసుగ అవళన్ను పత్నిగాగి భిక్షెబేడుత్తా తిరుగుత్తిరువ ఆ సువ్రత మునిగె కొడు. అదే నమగె మోక్షదాయకవెందు కేళిద్దేనె.””
సమాప్తి
ఇతి శ్రీ మహాభారతే ఆదిపర్వణి ఆస్తీకపర్వణి ఏలాపత్రవాక్యో నామ చతుస్త్రింశోఽధ్యాయః।
ఇదు శ్రీ మహాభారతద ఆదిపర్వదల్లి ఆస్తీకపర్వదల్లి ఏలాపత్రవాక్య ఎన్నువ మూవత్నాల్కనే అధ్యాయవు.